Σηκουάνας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Σηκουάνας (γαλλ. Seine) είναι ένας από τους κυριότερους ποταμούς της βορειοδυτικής Γαλλίας. Έχει μήκος 780 χιλιόμετρα και αποτελεί σημαντικότατη υδάτινη εμπορική αρτηρία. Αποτελεί επίσης πόλο έλξης τουριστών, κυρίως στην πόλη του Παρισιού.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ετυμολογία
Το όνομα «Σηκουάνας» προέρχεται από το λατινικό Sequana, που με τη σειρά του προέρχεται από το κελτικό Sicauna, η ρίζα του οποίου (sak-) σημαίνει «ιερός» και η κατάληξη -onna δηλώνει «πηγή, ποταμός». Στην περιοχή που αποτελεί τώρα τη Νορμανδία, ο Σηκουάνας ήταν γνωστός ως Rodo ή Roto, παραδοσιακές κελτικές ονομασίες για ποταμούς, όπως για παράδειγμα ο Ροδανός.
[Επεξεργασία] Πλοήγηση του ποταμού
O Σηκουάνας έχει εκβαθυνθεί και ποντοπόρα σκάφη ελλιμενίζονται στη Ρουέν, 120 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Στο Παρίσι, ο ποταμός είναι μόλις 24 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και 560 χιλιόμετρα από το στόμιό του, με αποτέλεσμα να έχει αργή ροή και να καθιστά εύκολη την πλοήγησή του. Το μέσο βάθος του Σηκουάνα σήμερα στο Παρίσι είναι περίπου οκτώ μέτρα, ενώ ελέγχεται και το πλάτος του. Κατά διαστήματα, παρουσιάζεται υπερχείλιση των υδάτων από το σύστημα υπονόμων του Παρισιού, κυρίως κατά περιόδους μεγάλων βροχοπτώσεων, με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες αστικών λυμάτων να καταλήγουν στο Σηκουάνα. [1]
[Επεξεργασία] Ιστορία
Από τo 855, ομάδες Βίκινγκς ανεβαίνουν το Σηκουάνα, λεηλατούν τη Νορμανδία και πολιορκούν το Παρίσι. Τελικά εγκαθίστανται μόνιμα στην περιοχή κατά το 896. Με τη συνθήκη του Saint-Clair-sur-Epte στα 911, το δουκάτο της Νορμανδίας αναγνωρίζεται από το βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Γ΄, ενώ το όριό του είναι ο μικρός παραπόταμος Epte, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα.
Το 1684, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ εγκαινιάζει τη μηχανή Marly, που βρίσκεται μέσα στο Σηκουάνα, προκειμένου να αντλήσει το νερό του ποταμού για τις διάφορες υδάτινες κατασκευές και σιντριβάνια στο πάρκο των Βερσαλλιών. Από το 1830 αρχίζει η διευθέτηση του Σηκουάνα με την κατασκευή φραγμάτων και υδατοφραχτών.
[Επεξεργασία] Πηγές
- ↑ Martin Seidl, The fate of organic matter in river Seine after a combined sewer overflow, ENPC - University Paris Val de Marne Paris XII (France), 1997, 181 pp.
Το παρόν άρθρο αντλεί το περιεχόμενο από το αντίστοιχο άρθρο της γαλλικής Wikipedia.
