Στέφανος Θωμόπουλος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Στέφανος Θωμόπουλος (Πάτρα 1859- 1939) γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1859 και ήταν γιος του Νικολάου Θωμόπουλου, συμβολαιογράφου. Η πατρική του οικία βρισκόταν επί της Ερμού 74. Τελείωσε το γυμνάσιο Πατρών, ενώ σε ηλικία 12 ετών έγραφε στην σχολική εφημερίδα και το 1879 πρώτευσε μεταξύ των τελειοφοίτων σε έκθεση για την ιστορία της Πάτρας. Σπούδασε στην νομική σχολή Αθήνας της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1885. Αργότερα υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε στην Πάτρα όπου άσκησε την δικηγορία. Το 1911 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη με διαγωνισμό, όπου εργάστηκε μέχρι το 1933 που βγήκε σε σύνταξη. Το 1913 με εντολή του υπουργείου παιδείας πήγε στην Μακεδονία για να καταγράψη τις βιβλιοθήκες των πόλεων και μονών Φλώρινας, Κορυτσάς, Μοναστηρίου και Κοζάνης. Πέθανε στις 31 Ιουλίου 1939. Ο Θωμόπουλος ήταν φιλόπολις και συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία της Πάτρας, αφιερώνοντας όλη του την ζωή στην συγκέντωση νέων στοιχείων για την ιστορία του τόπου του. Το 1888 εξέδωσε τον πρώτο τόμο του Ιστορία της πόλεως Πατρών σε ηλικία 29 ετών. Την εποχή εκείνη ήταν ο πρώτος Έλληνας που ερευνούσε και έγραφε για την ιστορία της πόλης του. Έγραψε πολλά άρθρα, μελέτες και πραγματείες για την Πάτρα, ενώ αρθρογραφούσε σε όλες σχεδόν τις τοπικές εφημερίδες.
Αλλα έργα του: Χριστιανικαί εν Πάτραι επιγραφαί, 1883, Ο Απόστολος Ανδρέας, 1890, Η ιερά μονή Ομπλού εν Πάτραις 1903, Ο Παλαιών Πατρών Θεοφάνης 1922, Ο μέγας Δέρκων Γρηγόριος, 1928, Η Χαλανδρίτσα 1937, Ο Λουδοβίκος Στόιμπ εν Πάτραις, 1938, Περί Κερπινής, 1939.
