Ταράτσα του Μπαρμπαλιά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κάποτε στη περιοχή Τζιτζιφιές της Αθήνας και μάλιστα στη δεκαετία του "50-60 διέμενε ένας μεσήλικας που τον έλεγαν Μπαρμπαλιά. Ο Μπαρμπαλιάς είχε περάσει διάφορες κακουχίες από τον πόλεμο και χωρίς να είναι ρακοσυλλέκτης ότι έβλεπε εγκαταλειμμένο το μάζευε πιστεύοντας πως κάποτε θα το χρησιμοποιούσε. Όταν μάλιστα έβρισκε μεγάλα αντικείμενα αγγάρευε και περαστικούς προκειμένου να τον βοηθήσουν να τα μεταφέρει στη ταράτσα του σπιτιού του.

Το σπίτι του Μπαρμπαλιά αν και ήταν μια μικρή ισόγεια μονοκατοικία τελικά από τα πράγματα που είχε μαζέψει στη ταράτσα (βαρέλια, κοφίνια, νταμιτζάνες, σομιέδες, σήτες, σχοινιά, τελάρα κλπ) φάνταζε σαν να ήταν διώροφη οικοδομή. Έτσι η θέα αυτή δεν άργησε να γίνει παροιμιώδης έκφραση, χαρακτηρίζοντας την οποιαδήποτε περίπτωση συγκέντρωσης αμφιβόλου χρήσης αντικείμενα και σε οποιοδήποτε χώρο λέγοντας : σαν την ταράτσα του Μπαρμπαλιά.

Η έκφραση αυτή ήταν πολύ διαδεδομένη στο Μοσχάτο, στο Νέο Φάληρο, στα Καμίνια και στη περιοχή του Ηλεκτρικού στον Πειραιά.