Φλέτσερ Χέντερσον
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Φλέτσερ Χάμιλτον Χέντερσον (Fletcher Hamilton Henderson, Jr., 18 Δεκεμβρίου 1897 – 28 Δεκεμβρίου 1952) ήταν Αφροαμερικανός μουσικός, πιανίστας, ενορχηστρωτής και συνθέτης της τζαζ, γνωστός επίσης για τη συνεισφορά του στην εξέλιξη του σουίνγκ.
[Επεξεργασία] Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Cuthbert της Γεωργίας των ΗΠΑ, γιος μίας μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής σχολείου και η μητέρα του καθηγήτρια πιάνου. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ατλάντας από όπου αποφοίτησε το 1920. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη προκειμένου να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές χημείας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Εξαιτίας της αδυναμίας του να ακολουθήσει μία σταδιοδρομία ως χημικός – γεγονός στο οποίο συνέβαλε και το χρώμα του – στράφηκε στη μουσική.
Αρχικά εργάστηκε σε δισκογραφικές εταιρίες όπως την Black Swan Records, ως μουσικός διευθυντής και πιανίστας. Το 1922 ηγήθηκε της πρώτης προσωπικής του ορχήστρας και περίπου στις αρχές του 1924 εντάχθηκε σε αυτή ο Λούις Άρμστρονγκ. Σημαντική συνεισφορά στην ορχήστρα είχε επίσης ο μουσικός διευθυντής Ντον Ρέντμαν. Εκτός από τον Άρμστρονγκ, στην ορχήστρα συμμετείχαν κατά διαστήματα και οι Μπένι Κάρτερ, Κόλμαν Χόκινς, Ρόι Έλντριτζ, Ρεντ Άλλεν και Τζο Σμιθ. Παρά το γεγονός πως η ορχήστρα του είχε απήχηση στο κοινό, ο ίδιος ο Χέντερσον δεν διέθετε σημαντικές ικανότητες στη διαχείρισή της, αδυνατώντας να την προωθήσει εμπορικά ή να επιβληθεί στους μουσικούς με τους οποίους συνεργαζόταν.
Ο Χέντερσον υπήρξε σημαντικός ενορχηστρωτής και το 1934, κάτω από το βάρος οικονομικών δυσχερειών, αναγκάστηκε να πουλήσει στον Μπένι Γκούντμαν, κάποιες από τις καλύτερες του ενορχηστρώσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, οι δύο μουσικοί συνεργάστηκαν όταν ο Χέντερον συμμετείχε αρχικά ως πιανίστας στην ορχήστρα του Γκούντμαν και αργότερα ως ενορχηστρωτής, μέχρι το 1941. Η συνεργασία τους υπήρξε καταλυτική για την εξέλιξη του σουίνγκ. Τα επόμενα χρόνια, ηγήθηκε διαφόρων μουσικών σχημάτων ενώ την περίοδο 1948 - 1949 περιόδευσε με την Έθελ Γουώτερς.
Το 1950 υπέστη εγκεφαλικό, το οποίο οδήγησε σε μερική παράλυσή του. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, στη Νέα Υόρκη.
