آواز بیات ترک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آواز بیات ترک یا بیات زند از آوازهای چهارگانه دستگاه شور است که از لحاظ رابطهٔ فواصل با درآمد ، قدری یکنواخت به گوش می رسد. نُت شاهد آن ، درجهٔ سوم گام شور و نت ایست ، درجهٔ هفتم آن است.
| هم رود زنان به زخمه راندن | هم فاختگان به زند خواندن |
بیات ترک به علّت نزدیکی به ماهور ، قابلیّت اجرایی بسیاری از گوشه های ماهور را دارد. بیات ترک تنوعی در تغییر بنیهٔ شور است که در انتها نیز به شور ختم می شود؛ زیرا اختلافی در فواصل شور و ترک (با علامت تغییر دهنده) وجود ندارد.
فواصل بیات ترک را دوّم و سوّم بزرگ ، چهارم و پنجم درست ، ششم بزرگ ، هفتم نیم بزرگ و هنگام تشکیل می دهند که با رعایت تطابق فواصل با مقام ملایم دلگشا در موسیقی مقامی منطبق است.
[ویرایش] منبع
- ستایشگر ، مهدی. واژه نامه ی موسیقی ایران زمین ، جلد اوّل
