اصل تفکیک قوا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تفکیک قوا اصطلاحی که توسط شارل دو مونتسکیو سیاستمدار فرانسوی ابداع شده‌است مدلی برای روش حکومتی یک حکومت می‌باشد.
به موجب این مدل بین‌المللی حکومت به شاخه‌های مستقلی تفکبک و تقسیم می‌شود که حیطه مسئولیت و اختیارات مشخص و مستقلی از هم دارند. گرچه هر شاخه قادر است در قدرت اعمالی توسط شاخه‌های دیگر محدودیتهایی اعمال نماید. شاخه‌های مختلف یک حکومت معمولا بصورت قوه مجریه، قوه مقننه و قوه قضاییه می‌باشند.
طرفداران تفکیک قوا معتقدند که رعایت این اصل موجب تثبیت حاکمیت مردم و جلوگیری از استبداد می‌گردد. و مخالفان آن می‌گویند تفکیک فرایند تصمیم گبری و اجرا را در کشور کند تر می‌نماید.
قوانین اساسی با درجات بالای جدایی و تفکیک قوا مثل ایالات متحده در جهان یافت می‌شوند و در عین حال کشورهایی نیز وجود دارند که بر مبنای در هم پیچیده بودن قوا اداره می‌شوند. بعنوان مثال سیستم حکومتی انگلستان دارای درجاتی از در هم پیچیدگی و تفکیک قوا می‌باشد. سیستم حکومتی هندوستان دارای تفکیک قوا کامل و زلاند نو و کانادا دارای تفکبک قوای ضعیف تری می‌باشند. البته قانون اساسی کانادا در تئوری مبتنی بر تفکیک کامل قوا می‌باشد. اغلب سیستمهای مبتنی بر تفکیک قوا امروزه جمهوری می‌باشند.
[ویرایش] منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی نسخه ۱۲ دسامبر ۲۰۰۶
