Scheiding der machten

Van Wikipedia

Het staatsgezag vindt zijn beslag bij de organen die hiertoe gemachtigd zijn. Men wilde voorkomen dat de ene macht inwerkte op de andere en voerde daarom de scheiding der machten in.

[bewerk] Horizontale scheiding der machten

Een opdeling in wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht, die nooit bij één en dezelfde persoon of instantie mag of kan berusten. Zie verder: trias politica.

[bewerk] Verticale scheiding der machten

Deze verticale scheiding vloeit niet direct voort uit de theorie van Montesquieu, maar is wel opgebouwd volgens de theorie.

De verticale scheiding houdt in dat de spreiding van bevoegdheden over de hogere en lagere overheden (decentralisatie) ook volgens de regels van de trias politica geschiedt. De regelende bevoegdheid van de overheid is overgedragen aan bijvoorbeeld provincies, waterschappen en gemeentes omdat niet alles door de centrale overheid tot in detail geregeld kan worden. In het verleden werd de autonomie van de verschillende bestuurslagen vooropgesteld; dit noemt men de driekringenleer. Tegenwoordig is de scheiding van de horizontale bestuurslagen wat vloeiender en is dikwijls sprake van samenwerking ^[1]

[bewerk] Voetnoten