انکار هولوکاست
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
انکار هالوکاست یا انکار همه‌سوزی باوری است که اظهار می‌دارد که نسل‌کشی توسط همه‌سوزی جمعی گروه‌های مختلفی از مردم بخصوص یهودیان، همجنسگرایان و کولیها در طی جنگ جهانی دوم بدست آلمان نازی از ۱۹۴۱ تا انتهای ۱۹۴۵ اتفاق نیافتاده‌است.
مخالفین این گفته می‌گویند که هالوکاست توسط نجات یافتگان آن، افسران سابق ارتش آلمان نازی، عکسها، دادگاه‌ها، مدارک به جای مانده از اردوگاه‌های مرگ و وسایل مستقر در آنها از جمله کوره‌های آدم سوزی و اتاقهای گازی که در اردوگاه‌های مرگ هنوز هم به صورتی کاملا دست نخورده باقی مانده‌اند، رد شده‌است. بر پایه اینگونه مدارک روشهای قتل‌عام، استفاده از اتاقهای گاز سیانور و در بعضی موارد تیرباران جمعی بوده‌است. سپس اجساد قربانیان سوزانده می‌شدند و خاکستر آنها دفن یا پراکنده می‌شد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پیشنهاد بازنگری هالوکاست
افراد مختلف در دوره‌های مختلفی از تاریخ پس از پایان جنگ جهانی دوم به دلایل مختلفی هالوکاست و یا قتل عام یهودیان و دیگر محکومان حزب نازی آلمان را در اردوگاه‌های مرگ اجباری را غیرواقعی و یا اغراق‌شده دانسته‌اند.
[ویرایش] دلایل بازنگری‌خواهان هالوکاست
برخی دلایل بازنگری‌خواهان هالوکاست به این شرح است: [1][2]
- اتاقهای موسوم به گاز فقط برای شپش‌زدایی و موارد بهداشتی استفاده می‌شده‌است و استفاده از گاز سیانور (سیکلوین ب) برای کشتار مردم مقرون به صرفه نمی‌باشد.
- نشانه‌ای از گاز سیانور در دیوارهای اتاقهای اصلی گاز که گفته می‌شود برای کشتار یهودیان استفاده می‌شده پیدا نشده‌است.
- اسناد موجود نشان می‌دهد که زندانیان بیمار یهودی و غیر یهودی مورد مداوا قرار گرفته و جراحی هم می‌شده‌اند.
- وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا و دوایت آیزنهاور رییس جمهور آمریکا در کتابهای خاطرات خود از جزییات دوران جنگ، هیچ اشاره‌ای به وجود اتاقهای موسوم به گاز نداشته‌اند.
- بیماری ویروسی تیفوس در آن زمان شیوع داشت و تصاویر اجساد بسیار لاغر مردگان نیز شاهد بر همین ماجراست. دولت برای جلوگیری از گسترش پخش این ویروس کشنده اجساد مردگان را می‌سوزاند.
[ویرایش] جرم بودن انکار هالوکاست در برخی کشورهای اروپایی
در بسیاری از کشورهای اروپایی انکار هالوکاست به دلیل آنچه که دولتمردان آنان انکار واقعیت‌های تاریخی و جلوگیری از یهودستیزی و سواستفاده طرفداران حزب نازی می‌نامند، جرم تلقی می‌شود.[نیاز به ذکر منبع]
[ویرایش] کنفرانس هالوکاست در تهران و واکنشهای جهانی به آن
در پی طرح سوال پیرامون مرگ شش میلیون نفر موسوم به هالوکاست در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی توسط رئیس جمهور ایران، کنفرانسی با شرکت ۶۷ پژوهشگر منکر هولوکاست از کشورهای مختلف از تاریخ ۲۰ و ۲۱ آذرماه در تهران برگزار شد. [3] [4]
اولین واکنشهای کشورهای غربی به این کنفرانس بسیار تند بود به طوری که سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا این کنفرانس را «رسوایی تازه رژیم تهران» خواند و گفت انکار مرگ شش میلیون نفر، «شگفت انگیز و شرم آور» است. [5] [6]
همچنین سخنگوی سازمان ملل متحد اعلام کرد که دبیرکل سازمان ملل از شنیدن این واقعه سخت حیرت زده شده‌است. [7]
وزارت امور خارجه آلمان نیز با احضار نماینده جمهوری اسلامی ایران در آلمان، به برگزاری کنفرانس هالوکاست در تهران شدیدا اعتراض کرد. [8]
همچنین تونی بلر، نخست‌وزیر بریتانیا نیز با انتقاد از برگزاری همايش موسوم به هالوکاست در تهران، آن را غيرقابل باور و نژادپرستانه خواند. [9]
[ویرایش] مشهورترین انکار کنندگان هالوکاست
- محمود احمدی‌نژاد
- سید حسن نصرالله
- وندی کمپبل
- آرتور باتز
- بابی فیشر
- روژه گارودی
- روبر فوریسون
- هاتن گیبسون
- یورگن گراف
- ریچارد هاردوود
- ارنست زاندل
- مارک وببر
- کارل نوردینگ
- دیوید اروینگ
- دیوید دوک
[ویرایش] جُستارهای وابسته
- هالوکاست
- یهودستیزی
- کنفرانس هالوکاست در تهران
- محمود احمدی نژاد
[ویرایش] منابع
- ^ محمد منظر پور. «اتاقهای گاز؛ محور اصلی مناقشات درباره هولوکاست - بخش اول». (۱۶ آوریل ۲۰۰۶). بازبینی ۱۶ آگوست ۲۰۰۶.
- ^ محمد منظر پور. «اتاقهای گاز؛ محور اصلی مناقشات درباره هولوکاست - بخش دوم». (۱۶ آوریل ۲۰۰۶). بازبینی ۱۶ آگوست ۲۰۰۶.
[ویرایش] پیوند به بیرون
- دو جنبه انکار هولوکاست، نوشتاری از محمدرضا نیکفر
