بابادی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بابادی یکی از ۴ ایل بزرگ هفت لنگ بختیاری که دارای زیر شاخه‌های بابادی عالی انوری، آرپناهی، عکاشه، گله، پبدنی، احمد محمدی، راکی، شهنی، نصیر، گمار و ململی تشکیل شده که محل سکونت اصلی آنها در کوهرنگ بختیاری، مسجد سلیمان، ایذه، اردل، لالی و شوشتر می‌‌باشد.
[ویرایش] تاریخ
ریاست ایل بابادی به عهده مهدی خان بابادی فرزند بزرگ تقی خان بوده است.
بابادی ها نیز مانند سایر بختیاری‌ها به ییلاق و قشلاق (سردسیر و گرمسیر) كوچ می كردند. ییلاق شان در استان چهار محال بختیاری شامل پردنجان، گوجان و كوهرنگ است. ریاست این مكان‌ها را نیز مهدی خان بر عهده داشت. قشلاقشان در استان خوزستان شامل مهدی آباد، دشت ده، قلعه میدان، جاستون شه، كالك شوران در حومه شهرستان لالی می باشند. منطقه‌ی مهدی آباد را به نام ایشان نام نهاده‌اند.
در جریان اصلاحات ارضی در دوره محمدرضا شاه پهلوی اراضی گوجان و پردنجان را از خان‌ها گرفته و در بین رعیت‌ها تقسیم نمودند. این واقعه در زمان نوادگان مهدی خان اتفاق افتاد.
مهدی خان دژی واقع در دشت ده بنام دز قلعه میدان (استان خوزستان) داشته‌اند كه آثاری از آن به جا مانده و اكنون محل اقامت اولاد میرقائد می باشد. شیرهای سنگی بر مزار مهدی خان و پدر او تقی خان در پردنجان به عنوان آثار باستانی ثبت شده‌اند.
بعد از وفات مهدی خان فرزند بزرگش محمدكریم خان و نوه ایشان علیدوست خان زمامداری امور را بر عهده گرفتند در این دوران ایل آرپناهی از دادن مالیات به علیدوست خان سر پیچی نمودند و به دستور علیدوست خان ایل آرپناهی را غارت نمودند و بعد از مدتی فردی ناشناس از این ایل به صورت پنهانی وی را كشت و به دستور محمدكریم خان بر اساس حس انتقام جوئی و قصاص خون علیدوست خان چندین نفر از ایل آرپناهی را كشتند و سر انجام پس از فوت محمد كریم خان ریاست به جهانگیر خان و فرامرز خان كه از نوادگان برادر مهدی خان بودند رسید.
[ویرایش] شجره نامه ایل بابادی
بابادی
عالی انور- عكاشه – راكی – گله – ململی
عالی انور
تقی عبدالهی – عالیور – آرپناهی – میرقائد – رهزا
تقی عبدالهی
مهدی خان – آ گودرز(شلو) – آ محمد
مهدی خان
محمد كریم خان – آ علی مردان – آ شنبه
آ گودرز( شلو)
اطلاعاتی در این مورد نداشتیم
آ محمد
آ احمد – آ شیر علی (اولاد كربلائی حیدر) – آ میرعلی (اولاد میلی)
آ احمد
آ حبیب – آ امان الله – جهانگیر خان – فرامرز خان
