برنامه نویسی ادیبانه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
برنامه‌نویسی ادیبانه چگونگی نگارش یک برنامهٔ رایانه‌ای است بطوریکه صورت و شمایل آن برنامه به شکل اسناد و متونی باشد که برای خواندن غیررسمی و غیرفنی توسط انسان (مانند خواندن متون ادبی)، مناسب باشد. این مفهوم برای اولین بار توسط دونالد کنوت، دانشمند علوم رایانه و استاد افتخاری دانشگاه استانفورد، در سال 1981 میلادی مطرح شده است.
در این روش متن برنامه (کد مبدا) و توضیحات به همراه هم در یک فایل مبدا ذخیره می‌شوند. متن اصلی برنامه و توضیحات را می‌توان بطور کامل به‌وسیلهٔ برنامه‌های کاربردی خاص، استخراج کرد.
[ویرایش] منابع
- Donald E. Knuth, Literate Programming, Stanford, California: Center for the Study of Language and Information, 1992, CSLI Lecture Notes, no. 27.
- Pierre Arnoul de Marneffe, Holon Programming, Univ. de Liege, Service d'Informatique (December, 1973).
