بيخه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بیخه کلمهٔ «بیخه» در لهجهٔ محلی بمعنای: دره‌ای وسیع را که از کوههای اطراف محاصره شده‌است. این دره وسیع وبا این شکل جفرافیایی در گویش محلی هرمزگان بیخه می‌نامند. بیخه جات هرمزگان عبارتند از:
- بیخهٔ گوده.
- بیخهٔ فال.
- بیخهٔ فومستان. فومستان از کلمه «فُوم» آمده‌است که به معنی «گندم» مشتق است.
- بیخهٔ احشام.
- بیخهٔ فرامرزان.
- بیخه صداق در شیبکوه هرمزگان.
- ناحیه فال وگله دار.
- ناحیه سبعه وفرگ.
[ویرایش] منابع
- محمدیان، کوخردی ، محمد ، «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
