تاغ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تاغ (نام علمی: .Haloxylon sp) گیاهی است به صورت درختچه از خانواده اسفناجیان (chenopodiaceae) با مقاومت زیاد در برابر خشکی و گرما باسیستم ریشه‌ای گسترده که جهت جلوگیری از گسترش کویر از آن استفاده می‌شود.گونه های متعددی از جنس تاغ وجود دارد.در ایران دو گونه ی مشهور تاغ عبارتند از سیاه تاغH.aphyllum یاH.ammodenderon و زرد تاغH.persicum(سفید تاغ).البته گونه ی دیگری از خانواده ی اسفناجیان به نام ترات یا رمس ،گاهی اوقات در شمار گونه های جنس تاغ با نام تاغ بوته ای آورده می شود. اما این گونه از جنس دیگری با نام لاتین hammada salicornica است،که در گذشته جزو تاغ محسوب می شد اما بعدا به عنوان جنسی جدا گانه معرفی شد.تفاوت آن با تاغ از لحاظ شکل این است که در رمس گل ها فقط در نوک شاخه ها هستند ولی در تاغ گل ها در تمام طول شاخه پراکنده اند.ضمن اینکه شاخه های ترات سفید رنگ و زمخت هستند. به لحاظ کشت بیشتر توصیه می شود تا سیاه تاغ را که به خاکهای سنگین و رسی و شوری مقاوم تر است، در این گونه محیط ها کشت شود در حالیکه زرد تاغ بیشتر به خاکهای سبک و شنی و کم آبی مقاوم است و برای تثبیت تپه های شنی، به کار می رود.
