تال کل احمد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در پیرامون دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران تخته سنگهای شگرفی وجود دارد که نزد مردم منطقه از شهرت والائی برخوردار است. یکی از آن سنگ‌ها به نام تال کَل احمد معروف است که در جنوب کوه پل تیر «کوه خآب» و در جنوب دوکل کل احمد واقع شده‌است. این تال در دهانه دوکل کل احمد ودر جنوب پشتخه پاراو و در جنوب برکه محمد حاجی یوسف جعفر قرار دارد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده کل احمد
از شمال کوه خآب، از جنوب شمه‌سارا، از مغرب پشتخه پاراو، واز سمت مشرق به برکه عبدالقادر محدود می‌گردد.
[ویرایش] تال
تال به گویش بومی مردم کوخرد به معنی سنگ بزرگ است. این تخته سنگ مانند خانه‌ای است که در درون تال (سنگ) چند نفر می‌توان خوابید و همچنین بالای سنگ نیز برای جای نماز می‌توان استفاده نمود.
[ویرایش] حشم‌نشین وتال کل احمد
و در فصل زمستان صحراگردها و حشم‌نشین در آن پناه می‌گیرند. در دوران بسیار دور شخصی بنام «مّد چُماخ» در تال کل احمد حشم می‌انداخت، نامش «محمد عبدالله چماخ» متخلص به «مّد چُماخ» همیشه در تال کل احمد مخصوصاً در فصل زمستان و سرما حشم می‌انداخت، چنانکه از این بیت شعر معلوم می‌شود:
پیر مردی کلبه‌ای افروخته بود
مشعلی فریاد کنان می‌زد دود
بود «تال کل احمد» مسکنش
کوه وصحرا وکویر همدمش
این مکان از زمان‌های بسیار قدیم کوچ‌نشین بوده وایل وعشایر و بعلت وفرت آب و علوفه در آنجا حشم می‌انداختند، هنوز هم در فصل زمستان گوسفنداران در آنجا اطراق می‌کنند. در موسم باران گیاهان زیبایی در پیرامون این سنگ می‌روید، خیر و اَکال و تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل به شکل غیر قابل تصور درست می‌شود، و جای باصفائی است. چند سال پیش کوخردی‌ها تا پشتخه پاراو که نزدیک به دوکل کل احمد است یک راه شنی ماشین‌رو به این محل ساخته‌اند که خودرو جیپ می‌تواند به آنجا برود. مردم برای گشت‌وگذار (در گویش بومی: طبخ) در روزهای نوروز و بهار به آنجا می‌روند، جائی بسیار با صفا و دلپذری است. چنانکه یکی از شاعران محلی می‌سراید:
پَی «تال کل احمد» ای یاد جوانی
لوک مَست مَدُم کت، یاد از آن زمانی
کُمپُر و تُرُشُه، ای یاد جوانی
از دل شَتِرُه، یاد از آن زمانی
[ویرایش] منابع
- محمدیان، كوخردى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
- محمدیان، کوخری، محمد. (وصف کوخرد) ج۱. چاپ دوم، دبی: سال انتشار 1998 میلادی.
- نگاره‌ها از: محمد محمدیان.
