ثقلین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حدیث ثقلین یکی از معروفترین گفتههای پیامبر اعظم است:
« من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها میگذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو دست بیازند هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ گاه از هم جدا نمیشوند. »
سند حدیث: این حدیث را ۲۰۰ نفر از علمای اهل سنت نقل کرده اند که میر حامد حسین نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت این حدیث توسط رسالهای که « دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه » در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.
اصل عربی این حدیث به این شرح است: انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی: کتاب الله فیهالهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنیانهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما
این حدیث شریف در اکثر کتب شیعی و سنی آمده. برخی از منابع آن در نزد اهل سنت عبارتند از: ۱. مسند احمد بن حنبل، ج۵، ص۱۸۲ ۲. مستدرک حاکم، ج۳،ص۱۴۸ ۳. صحیح مسلم، ج۷، ص۱۲۲ ۴. سنن بیهقی، ج۲، ص۱۴۸ ۵. صحیح ترمذی، ج۵، ص۶۶۲
در این که قرآن را ثقل اکبر و عترت پیامبرعلیهم السلام را ثقل اصغر میگویند، شارح بحرانی (ره) در ذیل سخنامیرالمؤمنینعلیه السلام که فرمودند: «الم اعمل فیکم بالثقل الاکبر واترک فیکم الثقل الاصغر» میگوید: «واشاربکونه اکبر الی انه الاصل المتبع المقتدی به». اقول: ویمکن ان یقال فی وجه التسمیة بالاکبر و الاصغر: انالقرآن بمنزلة المتن وهمعلیهم السلام الشارحون و المفسرون له.