جلال‌الدین محمد اکبر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اکبر شاه یا جلال الدین محمد اکبر (متولد ۱۵ اکتبر ۱۵۴۲؛ درگذشت: ۱۲ اکتبر ۱۶۰۵ در سند.)، فرزند همایون و امپراتور مغولی هند بود که بین سالهای ۱۵۵۶ و ۱۶۰۵ فرمانروایی می‌کرد. او در کنار آشوکا یکی از پرتاثیرترین پادشاهان در تاریخ هند بود.
اکبر در سیزده سالگی به حکومت رسید. در زمان او ادبیات و هنر به اوج شکوفایی خودش رسیده بود. از مهمترین آثار وی نیز می‌توان اکبر نامه را نام برد که به زبان فارسی (زبان درباری گورکانیان هند) نوشته شده است.
اکبر سعی به توافق رساندن بین ادیان مختلف رایج در هند کرد . او همیچنین دین جدیدی به نام دین الهی اختراع کرد که آمیزه‌ای از ادیان هندویسم، اسلام، مسیحیت و حتی زرتشتی به شمار می‌رفت.
[ویرایش] منابع
- Wikipedia contributors, "Akbar," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Akbar (بازبینی ۲۴ مارس ۲۰۰۷).
- Wikipedia-Autoren, "Akbar," Wikipedia, Die freie Enzyklopädie, http://de.wikipedia.org/wiki/Akbar (بازبینی ۲۴ مارس ۲۰۰۷).
