حق تکثیر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حق تکثیر، (کپی‌رایت یا حق نشر) یک مجموعه از قوانین انحصاری است که به وسیله دولت برای تنظیم روش یا شیوه یا چگونگی بیان اطلاعات و ایده‌ها برای مدتی محدود تصویب شده‌است. کپی‌رایت ممکن است در گستره وسیعی از خلاقیت‌ها و کارهای هنری و کارهای از این دست وجود دارد.این قانون حوزهٔ کارهای ادبی، سینمایی، تولید موسیقی، ضبط صدا، نقاشی، عکاسی و نرم‌افزار،نمایش‌های زنده،پخش برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، و طراحی‌های صنعتی را شامل می‌شود.
حق تکثیر نوعی مالکیت اندیشه است؛ طراحی‌ها یا طراحی‌های صنعتی ممکن است شکلی مجزا یا یکسان از مالکیت ذهنی در برخی از حوزه‌های قضایی باشند.
قانون حق تکثیر تنها شکل و روش خاصی که اطلاعات یا اندیشه‌ها بیان می‌شود را تحت پوشش قرار می‌‌دهد،(شیوه بیان مادی). قصد کپی رایت تحت پوشش داشتن ایده ها،مفهوم‌های واقعی که ممکن است توسط کپی رایت بیان شده یا نمایش داده شوند نیست.
| مالکیت اندیشه |
|---|
|
