رادار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رادار یک دستگاه رادیویی است که برای مشاهده اجسام و اندازه‌گیری برخی ویژگی‌های آنها به وسیله امواج الکترومغناطیسی به کار می‌رود. کاربرد اصلی رادار و محل پیدایش و رشد آن در صنایع نظامی و هوانوردی است و نقش اصلی یک سیستم راداری نظارت بر یک محدوده بزرگ و تشخیص اجسام متحرک، ردیابی اهداف و استخراج مشخصاتی مانند سرعت و ارتفاع و ... می باشد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] ساختار و عملکرد
رادار با ارسال و دریافت امواج رادیویی کار می‌کند. اهدافی که رادار استخراج می کند، معمولا اهداف فلزی هستند. ویژگی های رادار نسبت به دید چشمی:
- برد زیاد
- عدم وابستگی به وجود نور
- عبور امواج از موانع
- امکان اندازه گیری دقیق مشخصه هایی مانند فاصله، ارتفاع، سرعت
[ویرایش] انواع رادار از نظر ساختمانی
- رادار پالسی
- رادار موج پیوسته
[ویرایش] کاربرد ها
- نظارت و رهگیری هواپیماها و موشکها
- نظارت و رهگیری اهداف دریایی یا زمینی
- نظارت و رهگیری اجرام فضایی
- هواشناسی
- اندازه گیری سرعت وسایل نقلیه
[ویرایش] منبع
لشکری، صالح، رادار تصویری، گروه آموزشی همکلاسی. (برداشت آزاد با ذکر منبع)
