ربوه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ربوه پشته بلندی، توده بلند، قسمتی از زمین که از اطرافیان خود بلندتر باشد، وجمع آن " رُبی " می‌‌باشد، گفتند در نزدیکی دمشق است، در لحف کوهی در دامنه آن نهری خلاب جایی است که " نهر بردی " می‌‌نامند، آبش بسیار شیرین و گوارا است. در نزدیکی این نهر مسجدی وجود دارد که عمده آن بلند وبسیار زیباست، در بغل این مسجد نهری جاری است بنام نهر یزید، آب این نهر در ساقیه " برکه " می‌‌ریزد، وسپس از بغل مسجد ادامه می‌‌یابد، در بغل مسجد از سمت شمال اشکفتی وجود دارد، مردم اعتقاد دارند که عیسی پیغمبر در این غار بدنیا آمده است. بعضی از پیشنیان گفتند که " ربوه " در یک فرسخی بالای دمشق قرار دارد. و بهترین جای دنیاست، و گفتند که در دنیا جایی به خوش هوائی وآب شیرین و خضره که مانند ربوه باشد وجود ندارد.
[ویرایش] منبع
- کتاب: " معجم البلدان " نوشته: یاقوت الحموی.
- ترجمه: محمد محمدیان کوخِردی .
