روش دلفی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
روش دلفی در آينده‌پژوهی استفاده می‌شود.
اساس و پايه روش یا تکنيک دلفی بر اين است که نظر متخصصان هر حوزه علمی در مورد پيش بينی آينده صائب ترين نظرست. بنابراين برخلاف روشهای تحقيق پيمايشی، اعتبار روش دلفی نه به تعداد شرکت کنندگان در تحقيق که به اعتبار علمی متخصصان شرکت کننده در پژوهش بستگی دارد. شرکت کنندگان در تحقيق دلفی از ۵ تا ۲۰ نفر را شامل می‌شوند.
عليرغم تفاوتهای قابل توجهی که در کاربرد تکنيک دلفی وجود دارد، معمولاً تحقيق دلفی با يک پرسشنامه که توسط يک تيم کوچک طراحی شده و به گروه بزرگ‌تری از متخصصان فرستاده می‌شود آغاز می‌شود. وقتی پرسشنامه ها برگشت، طيف پاسخها و دلايلی که متخصصان برای پاسخهايشان بيان کرده‌اند مورد بررسی قرار گرفته و خلاصه نويسی می‌شود. اين گزارش خلاصه برای متخصصان فرستاده می‌شود. متخصصان اجازه دارند که پاسخهايشان را بر اساس نتايج تغيير دهند و اين نتايج دور دوم مجدداً مورد ارزيابی محققان قرار ميگيرد. اين فرايند ادامه می‌‌يابد تا اينکه اجماعی در مورد نظرات حاصل شود يا مشخص شود که متخصصان به توافق نرسيده اند.
دلفی يک روش آماری سفت و سخت برای پيش بينی آينده نيست. فقدان نمونه گيری، نامشخص بودن وقايع آينده و عدم فرايندهای واضح تعريف شده برای انجام دادن مطالعات دلفی، تنها چند مورد از مواردی هستند که دلفی را از روشهای علمی کنترل شده متمايز می‌کند. اما مطالعه دلفی مخصوصا برای مسائلی باارزش است که نيازی به تکنيکهای تحليلی دقيق ندارند: مثلاً زمانی که داده ها ناکافی يا فاقد قطعيتند يا وقتی نمونه‌های واقعی موجود نيست و يا وقتی که جمع کردن افراد و بحث کردن در مورد مساله‌ای مشکل است. از آنجا که تکنيک دلفی بر ناشناس بودن، بازخوردهای کنترل شده و پاسخ گروهی آماری تکيه دارد و بنابراين از نفوذ افراد برجسته در گروهای بحث يا فشار گروه برای همنوايی اجتناب می‌کند، با استفاده از اين تکنيک اجماعی معتبر از متخصصان می‌تواند بدست آيد.
[ویرایش] منابع
ماخذ:
Ludwig, L. and S. Starr (2005). "Library as place: results of a delphi study." Journal of the Medical Library Association 93(3): 315-327.
