سازمان رهایی افغانستان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سازمان رهایی افغانستان یک سازمان سیاسی مارکسیست - لنینیست - مائوئیست است که در سال ۱۹۷۳ بوسیله داکتر فیض احمد و تنی چند از یارانش در کابل بنیاد گذاشته شده و مبارزه در راه جامعه بدون طبقه سوسیالیستی هدف نهایی‌اش را تشکیل میدهد.
این سازمان در ابتدا به تعقیب انشعابات در سازمان جوانان مترقی (که به جریان شعله جاوید معروف است) با به عرصه گذاشت و در ابتدا به نام "گروه انقلابی خلقهای افغانستان" نامیده میشد که بعد در سال ۱۹۸۰ به "سازمان رهایی افغانستان" تغییر نام کرد.
رهبر این سازمان در نشریه تئوریک سازمان به نام "مشعل رهایی" خط مشی و اهداف غایی آنرا تشریح داده و تا کنون این سند با تعدیلات اندکی به مثابه خط سیاسی و ایدئولوژیک اعضای سازمان نقش بازی کرده است.
در جریان مقاومت ضد روسی، این سازمان همگام با ملت افغانستان دست به تفنگ برده جنگ مسلحانه علیه نیرو های اشغالگر و احزاب خلق و پرچم را به پیش برد. [1]
این سازمان با حزب دموکراتیک خلق افغانستان دشمنی دیرینه دارد و آن حزب را به مثابه رویزیونیست و مزدور شوروی افشا میکند. ازهمینرو تعداد زیادی از اعضای این سازمان در دوران حکومت های طرفدار شوروی به زندان انداخته شده و اعدام شدند.
در جبهات جنگ این سازمان به نام "شعله‌ای" مورد حملات مداوم گروه های اسلامگرای مجاهدین افغان قرار میگرفت و همیشه در دو جبهه در جنگ بودند و تعداد زیادی از کادرهایش بدست "حزب اسلامی گلبدین حکمتیار" و "جمعیت اسلامی برهان الدین ربانی" بقتل رسیدند. [2]
بنیانگذار این سازمان، داکتر فیض در ۱۲ نوامبر ۱۹۸۶ با تنی چند از یارانش در پشاور پاکستان طی توطئه‌ای به دام حزب گلبدین افتادند و سربه نیست شدند. این سازمان سازمان جاسوسی پاکستان، آی اسی آی، را در طرح این توطئه شریک میداند.
این سازمان در ضدیت با تجاوز امریکا در ۲۰۰۱ به افغانستان قرار دارد و دولت کرزی را یک دولت مزدور و وطنفروش میداند. اینان هنوز هم مخفیانه در افغانستان به فعالیت های شان ادامه میدهند.
