سیاوش پسر کاووس
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیاوش یا سیاووش یا سیاوخش (صورت پهلوی آن هم سیاوخش است) از شخصیتهای معصوم شاهنامه و فرزند پهلوان و برومند کاووس است. صورت اوستایی این نام سیاورشن به معنی دارندهٔ حیوان (اسب) نر سیاه است.[1] در شاهنامه نیز اسب سیاوش با صفت شبرنگ[2]* (به رنگ شب = سیاه) آمده است.
[ویرایش] خلاصه داستان سیاوش در شاهنامه
[ویرایش] پانویس
- ^ صفا ۵۱۱.
- ^ مثلاً در چنین گفت شبرنگ بهزاد را / که فرمان مبر زین سپس باد را («داستان سیاوش» ۱۰۷)
[ویرایش] منابع
- صفا، ذبیح‌الله. حماسه‌سرایی در ایران.
- فردوسی. «داستان سیاوش»، شاهنامه
سیاوش شاهزاده ایرانی است که ناجوانمردانه کشته میشود و رستم انتقام او را از تورانیان میگیرد. سیاوش در آتش کیکاووسی نمیسوزد و پاکی خود را در مقابل نیرنگ های سودابه نشان میدهد.
