طرفه بن عبد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طَرَفة بن العبد بن سفيان بن سعد أبو عمرو البکری الوائلی (۸۶/۵۳۹ م- ۶۰ ق.هـ/۵۶۴ٍٍٍٍ م) از شاعران عرب دوران جاهلی بود.
طرفه و دائی‌اش متلمّس هر دو در دستگاه عمرو بن هند امیر حیره از ستایشگران او بودند. هنگامی که نعمان امیر حیره، طرفه و دائی‌اش متلمّس را شایسته کیفر دانست آنها را برای کیفر با نامه‌ای نزد دادفروز گشنسبان، مرزبان ایرانی در بحرین و عمان، فرستاد ولی این دو در میانه راه گریختند.
دادافروز گشنسبان سردار معروف خسرو پرویز بود که نگهداری امنیت بخش بزرگی از مناطق عرب‌نشین را به عهده داشت.
[ویرایش] منبع
محمدی ملایری، محمد: تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد یکم، انتشارات یزدان، تهران ۱۳۷۲خ. صص. ۲۴۲، ۲۶۷، ۲۹۱، ۲۹۲، ۳۷۴.
