علامه حلی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
«جمال الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی» معروف به «علامه حلّی»، از علمای برجسته قرن هشتم هجری است که در سال ۷۲۶ ه.ق از مرد و در نجف اشرف به خاک سپرده شد. او در تمام علوم اسلامی استاد ماهری بود و تالیفات او را بیش از ۵۰۰ جلد تخمین زده‌اند. وی «سلطان محمّد خدابنده» پادشاه مغول را شیعه کرد و در این مسیر خدمت بزرگی به مذهب جعفری نمود.
شیعیان معتقدند که «علامه حلّی» از کسانی است که به دیدار امام زمان نایل آمده‌است.
[ویرایش] منبع
- «حضرت مهدی (عج)، فروغ ...»، ص ۲۴۹
