مرکزگریز گازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آبشاری از مرکزگریزهای گازی در آمریکا

مرکزگریز گازی، یا سانتریفوژ گازی، دستگاهی است که برای غنی‌سازی اورانیوم بکار می‌رود.

این دستگاه از چندین استوانه درست شده که به سرعت (در حدود ۱۰۰۰ دور در ثانیه) حول محور خود می‌گردند و در آن‌ها گاز UF₆ قراردارد. ملکول‌هائی که دارای ²³⁸U هستند در اثر نیروی مرکز گریز بیشتری که به آن‌ها وارد می‌شود به طرف جدار استوانه می‌روند و ملکول‌هایی که دارای ²³⁵U هستند در ناحیه میانی استوانه قرار می‌گیرند. با جداکردن گازهای ناحیه میانی و تکرار این کار در استوانه دیگر، UF₆ با درصد بالاتری از ایزوتوپ ²³⁵U بدست می‌آید.

کار غنی سازی در چند مرحله و با چند مجموعه از مرکزگریزها انجام می‌شود. هریک از این مجموعه‌ها را یک «آبشار» (cascade) می‌گویند.

بریتانیا و آلمان و فرانسه و چین تأسیسات بزرگ مرکزگریز گازی دارند و در آن‌ها اورانیوم غنی شده برای مصارف نظامی و غیرنظامی و صادرات تولید می‌کنند. ژاپن از این روش برای تامین سوخت هسته‌ای داخلی خود استفاده می‌کند. تأسیسات بزرگی نیز در آمریکا در دست ساخت است. ظاهراً پاکستان با این روش اورانیوم لازم برای بمب اتمی خود را تولید کرد. مرکز گریزهای پاکستان به دو صورت پ۱ و پ۲ ساخته شده است. در نمونه پ۱ محور مرکزگریز آلومینیومی است. در نمونه پ۲ محور مرکزگریز فولادی است که سرعت دوران بیشتری را ممکن می‌کند و غنی‌سازی بیشتری انجام می‌دهد.

گفته می‌شود در تأسیسات فرآوری اورانیوم در نطنز در ایران نیز این روش بکار می‌رود.

برگرفته از «http://fa.wikipedia.org../../../%D9%85/%D8%B1/%DA%A9/%D9%85%D8%B1%DA%A9%D8%B2%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D8%B2_%DA%AF%D8%A7%D8%B2%DB%8C.html»

رده‌های صفحه: انرژی هسته‌ای | مرکزگریزها

مرکزگریز گازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

Views

گشتن

جستجو

زبان‌های دیگر