مقرنس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گونهاي تاغچهبندي آذيني در زير گنبدها يا نیمگنبدهاي روي ايوانها و درگاهها، با آجر يا گچ و کاشی، كه در آن هر رده از تاغچهها از ردة زيرين خود پيش مينشيند تا درگاه به هم آيد. در تاغچهها برجستگيها و تورفتگيهايي همراه با نگارههاي گوناگون درآورده ميشود.
تاغچهها را از آسمانه بنيادي (گنبد يا نيمگنبد) به گونهاي (گاه با چوب) آويزان كردهاند، چون چفدآويز مانند پتكانه باربر نيست. كهنترين نمونة آن را شايد بتوان در کاخ نوشیجان كه از روزگار مادها برجاي مانده دانست.