ملالی جویا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ملالی جویا در حال سخنرانی برای گروهی از هوادارانش در امریکا. وی در مارچ ۲۰۰۶ سفری به امریکا داشت.

ملالی جویا (متولد ۲۶ ثور۱۳۵۷ ولایت فراه) جوانترین عضو پارلمان یا ولسی جرگه افغانستان است. وی در دسامبر ۲۰۰۳ به عنوان نماینده‌ی ولایت فراه در لویه جرگه قانون اساسی انتخاب گردید و با سخنرانی دو دقیقه‌ای جنجال برانگیز به شهرت رسید.

وی مدتی در ایران و پاکستان به عنوان پناهنده زندگی نموده و بعد هم به مثابه فعال در زمینه حقوق زنان و تعلیم و تربیت در داخل و خارج از افغانستان فعالیت نموده است.

[ویرایش] دیدگاهها

درباره ملالی جویا در منابع گوناگون نظرات گوناگونی ارائه شده است. وی از مخالفان کسانی است که آنان را "ناقضین حقوق بشر و عاملان تیره روزی افغانستان" میخواند. مخالفانش نیز نظرات تندی نسبت به او دارند. [1]. بی بی سی وی را "مشهورترین زن افغان" [2] نامید [3] و منابع دیگر از جمله یک نشریه افغان در کانادا نظری مثبت از او ارائه می‌دهند. [4]

[ویرایش] مخالفت‌ها

او در دسامبر ۲۰۰۳ زمانی که به عنوان نماینده‌ی ولایت فراه در لویه جرگه قانون اساسی انتخاب گردید با سخنرانی خود اعتراضش را نسبت به حضور کسانی که آنها را جنگ‌سالاران و بنیادگرایان خواند اعلام داشته گفت: "به‌ نظر من‌ اينها بايد محاكمه‌ بين‌المللی‌ و ملی‌ شوند، اينها را اگر مردم‌ ما ببخشند، مردم‌ پا برهنه‌ افغان‌، هرگز تاريخ‌ نمی‌بخشد. اينها ثبت‌ تاريخ‌ كشور ما هستند.... ". (فلم) اظهارات وی موجب اعتراض دیگر نمایندگان شده و آن را توهین به مجاهدین قلمداد نمودند. بعلت تهدید به مرگ شدنش در روزهای لویه جرگه سازمان ملل متحد مسئولیت محافظتش را به عهده گرفت [5]. درین مجلس صبغت‌اله مجددی وی را «ملحد» و «کمونیست» خواند و خواهان اخراجش از مجلس گردیده از وی خواست که از سخنانش طلب پوزش کند اما وی نپذیرفت و بعدا طی مصاحبه هایش گفت که "از آنچه گفته‌ام هرگز توبه نخواهم کرد". [6] سخنرانی‌های بعدی او در مجلس نیز جنجالی قلمداد می‌شوند[7]

سخنرانی جویا در تاریخ ۷ مه ۲۰۰۶ در مجلس افغانستان.

[ویرایش] بعد از لویه جرگه

وی خود را برای انتخابات پارلمانی کاندید نمود و در بین زنان فراه بیشترین رای را آورد [8] و اکنون نماینده این ولایت در مجلس شورای ملی (ولسی جرگه) می‌باشد. در آنجا نیز تا کنون بارها به سخنان گذشته اش تاکید نموده است. وی بارها اعلام داشته که علت اصلی فاجعه افغانستان در وجود کسانی که وی آنان را «جنگ سالار» و «بنیادگرا» میخواند میباشد و در سخنانش در پارلمان نیز درین مورد به تاکید سخن رانده است تا جایی که به تاریخ ۷ می ۲۰۰۶ بخاطر اظهار نظرات تندش مورد حمله فزیکی تعدادی از وکیلان پارلمان قرار گرفت و مجلس به هم خورد. [9]

روزنامه «واشتنگتن پست» تحت عنوان «صدای افغانی که ترس و وحشت خاموشش نخواهد کرد» در موردش نوشت: «راست کاری جویا درین است که از نگاه او به جنگ سالاران نباید اجازه داده شود که خود را در زیر نقاب دموکراسی پنهان نموده و به کرسی های خود بچسپند و به قیمت مردم غریب و پابرهنه و بینوا به دنبال منافع زیان آور خود باشند.» [10]

به تاریخ ۸ اکتوبر ۲۰۰۶ وی مقبره استاد اولمیر هنرمندافغانی را به مصارف (هزینه‌های) شخصی خود [11] تعمیر نموده طی مراسمی افتتاح نمود. [12]

به تاریخ ۳۱ جنوری ۲۰۰۷ به تعقیب تصویب طرح "مصالحه ملی" در پارلمان که بر اساس آن تمامی متهمین جنایات جنگی طی دو دهه اخیر از تعقیب قانونی معافیت حاصل می‌نمایند، جویا جلسات پارلمان را تحریم نمود و با اعتراض شدید آنرا "خیانت ملی" خواند. [13]

[ویرایش] جوایز افتخاری

جایزه "ملالی میوند" از سوی "اتحادیه فرهنگی افغانهای مقیم اروپا" [14]
در دسامبر سال ۲۰۰۴ از میان ۵۴ زن کاندید شده از سراسر جهان، ملالی جویا برنده جایزه‌ی بین‌المللی زن سال ۲۰۰۴ ایتالیا شد. [15]
وی کاندید جایزه نوبل در میان ۱۰۰۰ زن در سال ۲۰۰۵ بود. [16]
تقدیرنامه‌ای افتخاری به تاریخ ۱۵ مارچ ۲۰۰۶ از سوی آقای Tom Bates شاروال (شهردار) شهر برکلی امریکا، در زمینه حقوق بشر. [17]
به تاریخ ۱۸ می ۲۰۰۶، «بنیاد یادبود از ۱۸ می» در کوریای (کره) جنوبی، جایزه سالانه‌اش به نام «جایزه گوانگجو برای حقوق بشر» را به وی اهدا نمود. [18]
جایزه سالانه "زن صلح" در اوایل اگست ۲۰۰۶ از سوی سازمان امریکایی بنیاد نیروی صلح زنان (Women’s Peacepower Foundation)
به تاریخ ۱۶ جنوری ۲۰۰۷ "فورم اقتصادی جهان" (World Economic Forum) ملالی جویا را در بین ۲۵۰ تن از رهبران جوان جهان در سال ۲۰۰۷ معرفی نمود. [19]