همزمانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
همزمانی به معنی روی دادن دو یا چند رخداد در یک زمان است.
در زبانشناسی: همزمانی روشی است که به بررسی مسائل تنها در یک نقطه مشخص از زمان میپردازد. در مقابل این روش، روش دیگری وجود دارد به نام درزمانی که به بررسی ویژگیهای زبانشناختی، در یک دوره از زمان و طی یک تاریخ میپردازد.