پشتخه بست گز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پُشتخه بَست گز نام پشته‌ای است در جنوب دهستان کوخرد از توابع بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران. پشتخه واژه‌ای است در گویش فارسی لارستانی و معنی آن پُشته، تپه و ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل و فلات است. پشته درست بهمان معنی نجد که معمولاً فلات گویند، در پارسی دری و در برخی گویشهای محلی بکار رفته است. این واژه در نامگذاری عوارض طبیعی مناطق هرمزگان بویژه در منطقه کوخِردی کاربرد زیادی دارد برای نمونه در نام پشته (پشتخه) مدی آباد.

[ویرایش] محدوده پشتخه بست گز

پشتخه بست گز از طرف شمال به پرحیدری و لمبیر ملکی، از طرف جنوب به چُک خور موئی، از طرف مغرب به دره بست گز و پشتخه باپیر، واز سمت مشرق به دره خور موئی و او شیرینو منتهی می‌‌شود.

[ویرایش] پرندگان در پشتخه بست گز

پشتخه بست گز زیستگاه پرندگان گوناگونی است. بعلت وجود درختهای گوناگون و تنومند در روی پشته مانند سمر و کنار و نزدیک بودن پشته به آب شیرین که در نهرهای کوچک (آودون)‌های دره بست گز وجود دارد، در فصل‌های گوناگون پرندگان روی شاخه‌های آن درختها لانه می‌‌سازند. از انواع پرندگان که در پشتخه بست گز زندگی می‌کنند می‌توان از کبک، قُمری، بادخور، تیهو، سبزقبا (كراشكين)، بوكلو و « مرغ سلیمان » یا هدهد نام برد که به‌ویژه در فصل زمستان و بهار با آواز دلنشین خود این منطقه کوهستانی را شاد می‌کنند.

[ویرایش] فصل زمستان و بهار

در فصل زمستان و بعد از باریدن باران گلهای زیبائی در روی پشته می‌‌روید، و در فصل بهار به از اینکه گلها شکوفه‌های خود را باز می‌‌کنند جلوه و زیبایی دیگری به پشته می‌‌دهند. گلهای « هلول » بارنگ بنفشه‌ای اش سرتاسر پشته را نیلگون می‌‌سازد و یک منظره دل‌انگیز و شاعرانه به وجود می‌‌آورد. همچنین خیر واَکال نیز یافت می‌‌شود. در فصل زمستان و بهار در آنجا خوردنی‌هایی مانند تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل به‌ گونه‌ای بسیار لذیذ درست می‌شود.

در این پشته تسهیلاتی مانند آب انبار (برکه) و نمازگاه هم وجود دارد و مردم برای گردش و تفریح (در اصطلاح محلی: طبخ) به این مکان باصفا می‌روند. آب انبار و نمازخانه در قسمت شرقی دره قرار دارند.

[ویرایش] گیاهان دارویی

دره‌ای بطول ۷۵ تا ۸۵ متر در روی پشته وجود دارد که پشتخه بست گز را به دو قسمت نموده است. این دره از وسط پشته می‌‌گذرد، دره از سمت جنوب شروع می‌‌شود و رو به‌طرف شمال می‌‌رود و در انتهای امر به دره بزرگ بست گز می‌‌ریزد. در دو طرف درواه و کناره‌های آن در فصل بهار گلهای زیبایی می‌‌روید. همچنین گیاهان دارویی و مفید نیز در پشتخه بست گز بعد از باریدن باران می‌‌روید مانند: استقدوس، بًروز، پوده، خارشتر، خاکشیر، اوشه دریمه، زرو، سره برزه، شربتو، گنیس، کریشکو، کمو، گل عالی عمر، و همچنین گلهای دیگری نیز مانند گُل زَرد و شَبنَبُو نیز وجود دارد.