پل خواجو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پل خواجو یا پل شاهی از پلهای زیبای تاریخی در شهر اصفهان در مرکز ایران است.
این پل به امر شاه عباس دوم در سال 1060 هـ.ق بر روی ویرانه‌های پلی از دوره تیموری به صورت امروزی آن ساخته شد. این پل در عصر صفویه یکی از زیباترین پلهای جهان بشمارمی رفت.
در وسط پل، ساختمانی شامل چند اتاق مزین به نقاشی دارد و این اتاقها اختصاص به بزرگان و امرائی داشت که به هنگام ایجاد دریاچه مصنوعی مسابقات شنا و قایقرانی را تماشا می‌‌کرده اند. پل خواجو به دلیل معماری و تزئینات کاشیکاری بر سایر پلهای زاینده رود برتری دارد.
هدف شاه عباس دوم از احداث این پل ارتباط دو قسمت محله خواجو و دروازه حسن آباد به تخت فولاد و راه شیراز بود .بنابراین به پل حسن آباد و پل شیراز معروفیت پیدا کرد. این پل با طول 133متر و عرض 12متر ،همراه با تزئینات کاشیکاری فراوان از آثار بسیار ممتاز اصفهان است بطوریکه کلیه جهانگردانی که در دوره‌های مختلف به اصفهان آمده‌اند زیبائیهای پل خواجو را وصف کرده و آن را در زمره شاهکارهای مسلم معماری ایرانی، اسلامی به شمار آورده اند.
