پهنای باند
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پهنای باند محدوده فرکانسی است که پاسخ سیستم دارای حداقل درصد خاصی از ماکزیمم پاسخ سیستم باشد. این نسبت معمولاً مقدار (۰/۵-) ۲ معادل ۳dB است.
علاوه بر این در سیستمهای مخابرات دیجیتال، از سرعت انتقال داده برحسب بیت بر ثانیه (bps) با عنوان عرض باند یا پهنای باند یاد میکنند.