یاقوت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یاقوت عربی شده واژه پارسی یاکَند می‌‌باشد. یاقوت یکی از سنگ‌های قیمتی می‌‌باشد که در صنعت و زیورها کاربرد دارد.
معدن‌های یاقوت در افریقا، آسیا، استرالیا و گرینلند یافت می‌شوند. بیشتر یاقوت جهان در کشورهای میانمار، سری‌لانکا، کنیا، ماداگاسکار و تایلند قرار دارد. بهترین گونه یاقوت جهان در دره موگوک در میانمار (برمه پیشین) یافت می‌شود.
یاقوت در رنگهای سرخ و آبی و زرد در دسترس می باشد. در خرافات نشانه قدرت است.
[ویرایش] باور پیشینیان
بر پایه باور و خرافات پیشینیان همه گوهرها در آتش می‌گدازد بجز یاقوت رُمّانی. محمد بن محمود همدانی در کتاب عجایب‌نامه درباره یاقوت می‌گوید:
«طبع وی گرم و خشک است، به درجه رابع. هر که با خود دارد از طاعون ایمن بُوَد. یاقوت از زر و سرب سنگی‌تر بُوَد. معدن وی کوه رُهون است به سَرَندیب که آدم به آن فروآمد، و در میان دریاست. هر که یاقوت با خود دارد، خون در تن وی صافی کند و از خُمود و سکته و صرع ایمن بود.»
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- همدانی، محمد ابن محمود، عجایب‌نامه، ویرایش متن: جعفر مدرس صادقی، تهران: نشر مرکز ۱۳۷۵خ، ص۳۹۲.
|
||||
|---|---|---|---|---|
|
الماس | در کوهی | زبرجد هندی | زمرد | سنگ ماه | طلای کاذب | عقیق سلیمانی | عقیق | فیروزه | کهربا | کهربای سیاه | لاجورد | لعل | مرمر سبز | مروارید | نارسنگ | یاقوت کبود | یاقوت | یشم |
||||
