Wûrstfrysk

From Wikipedy

It Wurstfrysk wie in opmerklik Frysk dialekt dat sprutsen waard yn it lân Wursten, noardlik fan Bremerhaven. It hearde tegearre mei it Harlingerfrysk, it Wangeroogs en it noch libjende Sealterfrysk ta it Eastfrysk.

It lân Wursten hearde net ta it Fryske kolonisaasjegebiet, mar yn de lette Midsieuwen fêstigen de Friezen har dêr ek. Sa oan it ein fan de fyftjende ieu begûn it Frysk sa stadich oan út te stjerren, maar yn Wursten koe it him noch lang hanthavenje. Oan de ein fan de santsjinde ieu kamen der twa wurdlisten út dy't dit dialekt beskriuwe. It Wurstfrysk moat sa oan it begjin fan de achtsjende ieu ferdwûn wêze.

It Wurstfrysk wie in folslein eigen tael: yn in protte wurden ferdwûn it stamlûd en bleau de net-beklamme vokaal oer (sterker noch: hij waakste faak út ta in lang lûd), wylst it yn alle oare Germaanske dialecten krekt oarsom is. Sa waard it aldfryske sunu "soan" ta snuh, en sumur "simmer" ta smuhr.