Aer Lingus
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Aer Lingus é a compañía aérea nacional da República de Irlanda. Baseada en Dublín, a compañía aérea opera cunha frota de máis de 30 aeronaves, voando aos Estados Unidos e en Europa, e recentemente a Dubai, nos Emiratos Árabes Unidos. Aer Lingus é mantida polo governo irlandés, pero xa comezaron a ser feitos plans para privatizar a compañía. É membro da alianza oneworld, pero tenpensado abandonala o 1 de abril de 2007.
Índice |
[editar] Historia
[editar] Primeiros anos
Aer Lingus Teoranta foi rexistrada como aeroliña o 22 de maio de 1936. O nome Aer Lingus provén do termo irlandés Aer Loingeas que significa frota aérea. Cinco días despois de ser fundada a aeroliña abriu a súa primeira ruta entre o aeroporto Baldonnel en Dublín e Bristol, Inglaterra, usando un biplano de Havilland 84 Dragon de seis asentos, que foi bautizado como Iolar (aguia). Ese mesmo ano, a compañía adquiríu o seu segundo avión, un de Havilland 84B Dragon Express, unha viriante de catro motores cunha capacidade para 14 pasaxeiros.
En 1937 o goberno irlandés creou Aer Rianta (agora chamado Dublin Airport Authority), unha compañía para asumir as responsabilidades financieiras da nova aeroliña e todas as infraestucturas de aviación civil do país. En 1938 Iolar foi reemprazado por un de Havilland DH.89 Dragon Rapide e un segundo DH.84B foi tamén adquirido. Dous Lockheed L-14 chegaron en 1939, o primeiro avión totalmente metálico de Aer Lingus.
En xaneiro de 1940 un novo aeroporto foi rematado no suburbio dublinés de Collinstown e Aer Lingus trasladou as súas operacións ás novas instalacións. Aparte de un novo servizo a Liverpool cuberto con DC-3 e unha rut interna a Shannon, os servizos da aeroliña foron recurtados durante a Segunda Guerra Mundial.
[editar] Expansión despois da guerra
O 9 de novembro de 1945 os servizos regulares foron restaurados cun vóo inaugural despois da guerra a Londres. A partires deste momento os avións de Aer Lingus foron pintados cunha librea prateada e verde, e as primeiras asistentas de vóo comezaron a traballar na aeroliña. En 1946 un novo acordo anglo-irlandés deulle a Aer Lingus dereitos exclusivos de tráfico cara o Reino Unido. Debido a isto, a aeroliña mercou sete novos avións Vickers Viking en 1947, sen embargo, estes demostraron ser pouco rentables e foron vencidos pronto.
En 1947 Aerlínte Éireann naceu co propósito de facer vóos trasatlánticos entre Irlanda e Nova York. Tres novos Lockheed Constellation foron pedidos, pero unha crise financieira evitou que comenzase o servizo. Os Constellation foron entón vendidos á BOAC e o servizo trasatlántico tivo que agardar. Durante os últimos anos da década dos 40 e os primeiros dos 50 Aer Lingus introduxo novas rutas a Bruxelas, Amsterdam e Roma. Debido á expansión de rutas a aeroliña introduxo o Vickers Viscount 707 en 1951.
[editar] Primeiro servizo trasatlántico
O 28 de abril de 1958 Aerlínte Éireann operou o primeiro vóo trasatlántico dende Shannon a Nova York. Tres Lockheed Constellation foron usados para os tres vóos semanais da ruta. Oas avións foro alugados á aeroliña Seaboard And Western. Este aluguer durou ata o [1 de xaneiro]] de 1960, cando Aerlínte Éireann foi rebautizada como Aer Lingus - Irish International Airlines. Aer Lingus tivo o seu primeiro reactor o 14 de decembro de 1960, cado tres Boeing 720 lle foron entregados para usar na ruta a Nova York, así como ao novo destino da aeroliña, Boston.
En 1963, Aer Lingus mercou Carvairs para a súa frota. Neste avión, cinco coches podían ser cargados polo seu morro. Peo o Carvair demostrou ser un desastre económico para a aeroliña, en parte debido á subida dos servizos de transporte de coches. O Boeing 720 foi un éxito nas rutas trasatlánticas e en 1964 Aer Lingus tivo os máis grandes Boeing 707.
[editar] Reactores
A conversión da súa frota euopea a avións a reacción comezou en 1965 cando o BAC 1-11 entrou en servizo nas rutas entre Dublin e Cork a París. Unha nova librea foi adoptada ese mesmo ano, cun grande trebo branco na cola e o nome Aer Lingus-International xusto enriba das fiestras do avión. En 1966 o resto das empresas sostidas por Aer Rianta foron transferidas ou Ministerio de Economía irlandés.
En 1966 foi inaugurada a ruta entre Shannon e Montreal e Chicago. En 1968 a aeroliña comezou a voar de Belfast a Nova York. O servizo suspendeuse ao pouco tempo debido ao conflicto de Irlanda do Norte. En 1969 intruduxose o Boeing 737 á frota de Aer Lingus para facerse cargo da alta demanda nos vóos entre Dublin e Londres. Aer Lingus posteriormente estendeu o uso deses avións a todas as súas conexións europeas.
[editar] Dos anos 70 aos 90
En 1970 comeza a operar dous Boeing 747 en rutas trasatlánticas. Un terceiro 747 foi engadido posteriormente, pero un tivo que ser alugado xa que non era beneficiosa para a compañía os vóos dos 747 a través do océano Atlántico. En 1974 os avións da aeroliña luciron unha nova librea, desaparecendo a palabra International da súa fuselaxe. A librea incluía dous diferentes tonos de azul e un de verde, así como o trebo branco na cola.
En setembro de 1979 Aer Lingus converteuse na primeira aeroliña aparte de Alitalia en ser usada polo papa Xoán Paulo II. O pontífice voóu nun 747 especialmente modificado de Roma a Dublín e posteriormente de Shannon a Boston. A principios dos anos 80, os Boeing 707 foron retirados progresivamente.
En 1984 unha subsidiaria, Aer Lingus Commuter, foi fundada, e Aer Lingus puido voar a máis cidades en Irlanda e Gran Bretaña xa que estes vóos dende Dublín non requerían reactores. Eses servizos foron operados nun principio por cinco Shorts 360 despois de probar durante un tempo cos Shorts 330. Por ese tempo Aer Lingus mercou unha boa parte da aeroliña de carga Aer Turas, propietaria dalgúns DC-8 de carga.
Entre 1987 e 1989, novos Boeing 737 chegaron para reemprazar aos vellos, e seis Fokker F50 foron engadidos á frota de Commuter. Os BAC 1-11 foron retirados e cinco novos 737 chegaron. En 1991, 4 Saab 340B foron mercados para a división rexional da aeroliña co obxectivo de reemprazar aos Shorts 360. En 1992 toda a frota de 737-200 foi substituída e foi o primeiro operador mundial das tres versións da segunda xerción do 737. Eses foron os modelos -300, -400 e -500, aínda que os primeiros non estiveron moito tempo en servizo.
[editar] Operacións con Airbus
En 1994 Aer Lingus comezou a usar o Airbus A330 nos seus vóos directos entre Dublín e os Estados Unidos.
[editar] Frota
| Avión | Total | Pasaxeiros | Notas |
|---|---|---|---|
| Airbus A320-200 | 22 (2 orders) |
174 | |
| Airbus A321-200 | 6 | 212 | |
| Airbus A330-200 | 3 (1 order) |
269 | |
| Airbus A330-300 | 4 (1 order) |
327 |
[editar] Ligazóns externas
Páxina de Aer Lingus en varios idiomas
