Rexión andina colombiana
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Cando falamos de rexións naturais é imposible deixalas reducidas ós límites departamentais, pois moitas veces un departamento ou provincia pode chegar a ter no seu territorio xurisdiccións xeográficas naturais moi diferentes aínda das do 80% do seu territorio restante, isto tamén ocorre en Colombia
Índice |
[editar] Rexión Andina e vales
O sistema montañoso colombiano forma parte da gran cordilleira Andina de Suramérica. Os Andes colombianos se inician a partir do nó dos Pastos ou de Huaca, ó sur do departamento de Nariño, destacándose nas altiplanicies de Ipiales, Túquerres e Pasto, así como numerosos volcáns tales como os de Cumbal, Azufral e Galeras.
No nó dos Pastos, os Andes se bifurcan, dando orixe ás cordilleiras Occidental e Central, separadas polos ríos Guáitara e Patía.
Máis ó norte a cordilleira Central forma o Macizo Colombiano ou nó de Almaguer, de gran extensión e alturas destacadas, como as do volcán de Sotará e os nevados de Coconucos. No Macizo Colombiano, chamado tamén Estrella Orográfica Colombiana e Estrella Fluvial Colombiana, se orixina a cordilleira Oriental.
[editar] Cordilleira occidental
Iníciase no nó dos Pastos e recorre unha extensión de 1095 km, ó longo da costa do Pacífico, ata rematar cerca da costa do Atlántico. É a máis baixa das cordilleiras colombianas (a súa altura media alcanza os 2.000 m), é a segunda en lonxitude.
As súas maiores alturas se localizan ó sur, nos volcáns de Chiles (4761 m), Cumbal (4890 m) e Azufral e ó norte, no nó de Paramillo.
A súa máxima depresión a constitúe a Hoz de Minamá, orixinada polo río Patía. No nó de Paramillo, a cordilleira se abre en tres ramais ou cordóns máis coñecidas como serranías, a de Abibe ó occidente, San Jerónimo ó centro e Ayapel ao oriente.
[editar] Cordilleira central
Con una longitud de 1000 km e una altura media de 3000 m, se extiende entre o nudo dos Pastos e a costa do Atlántico.É a máis alta e volcánica das cordilleras e a de menor longitud. Seus características morfológicas predominantes as constituyen seus grandes elevaciones, especialmente volcanes e seus numerosos páramos. Os volcanes Galeras, Sotará, Puracé (4700 m) e os nevados do Huila (5750 m), Tolima (5215 m), Santa Isabel (5100 m), Ruiz (5400 m) e o páramo das Papas son varios de seus accidentes máis destacados.
No departamento de Antioquia, forma o Macizo Antioqueño e se bifurca ó norte de éste, en os ramales de Santo Domingo, Yolómbó, Remedios e San Lucas, para terminar cerca a a costa do Atlántico.
[editar] Cordilleira oriental
É a máis extensa das tres cordilleiras con 1200 km de curso, a máis xove xeológicamente e a máis ancha. Iníciase no Macizo Colombiano e termina na Guajira. Destacan nesta cordilleira, tamén chamada de Sumapaz, o altiplano cundi-boyacense, así como o nó de Santurbán (3709 m), onde se bifurca, para dar orixe á serra dos Motilones ou de Perijá, á serranía de Valledupar e ós montes de Oca, ao occidente; a rama oriental penetra logo en Venezuela, onde se denomina cordilleira de Mérida. Os seus accidentes principais, fóra dos xa nomeados, son os picos da Fragua, o cerro Miraflores, o nevado de Sumapaz (3820 m) e os páramos de Pisba (3900 m), Boquerón de Chipaque e Serra Nevada do Cocuy (5493 m), a súa máxima altura. Nos departamentos de Cundinamarca, Boyacá e Santander esta cordilleira adquire a súa maior anchura (300 km).
[editar] Vales interandinos
Destácan entre os máis importantes do país os seguintes:
[editar] Val do río Magdalena
Formado polo río do seu nome, localízase entre as cordilleiras Central e Oriental.
Posúe unha extensión de 200.000 km2. é o val máis importante de Colombia. Exténdese dende o nacemento do río, ao sur do departamento do Huila, ata a súa desembocadura nas Bocas de Ceniza no mar Caribe; recorre sucesivamente sectores moi diferentes tanto no seu clima como na súa vexetación onde alternan, de sur a norte, praderas, estepas, selvas, ciénagas e pantanos.
[editar] Val do río Cauca
Separa as cordilleiras Occidental e Central. Cunha extensión de máis ou menos 85.000 km2 comprende unha das rexións máis fértiles do país, na súa parte media.
Recorre de sur a norte, rexións de praderas, de ricos cultivos, de escasa fertilidade e zonas lacustres, representadas respectivamente, nas súas partes alta, media, no Cañón do Cauca na desembocadura do río no Magdalena.
[editar] Val do río Atrato
Está ubicado entre a cordilleira occidental e a Serranía do Pacífico. É, ao igual que o val do río San Juan, húmido, ardente e selvático. A súa superficie é de 35000 km2.
Os Departamentos da Rexión Andina son, segundo iso:
- Nariño
- Cauca (parte oriental)
- Valle do Cauca (parte oriental)
- Huila
- Tolima
- Caqueta (parte occidental)
- Putumayo (parte occidental)
- o Meta (parte occidental)
- o Casanare (parte occidental)
- Cundinamarca
- Caldas
- Risaralda
- Quindio
- Antioquia
- Santander do Sur
- Norte de Santander
- Boyacá
- Arauca (parte occidental)
- parte Sur de Bolívar
- parte Sur de Córdoba.
Na rexión andina colombiana reside o 80% da poboación colombiana, posúe a maioría dos recursos hidrolóxicos do país, así como petróleo e outras tantas riquezas. As terras máis productivas para a agricultura e a música Bambuco.
[editar] Ver Tamén
- Traxes Típicos para Bailar Bambuco
| Colombia |Rexións Xeográficas Naturais de Colombia Rexións Xeográficas Naturais de Colombia |
|---|
| Andina|Orinoquia|Amazónica|Costa Pacífica|Insular|Costa Norte. |
