Sancho I
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Sancho I (956-966).Rei de Galicia e León.
Irmán de Ordoño III e fillo de Ramiro II.
Foi coroado na catedral de Santiago de Compostela. Contou co apoio de parte da nobreza galega, pero foi basculando as súas alianzas cara o conde castelán Fernán González e o Reino de Navarra. Isto provocou unha grande contestación, o que derivou no seu destroamento e a coroación de Ordoño IV.
Refuxiouse na corte de Navarra. Abderramán acolleuno en Córdoba, onde o curou da súa extrema gordura grazas aos servizos do famoso médico e poeta xudeu Hadsai.
Co apoio cordobés e da decepcionada gran nobreza galega organizou un exército e entrou en Zamora. Ordoño IV abandonou León, e Sancho foi novamente recoñecido como rei.
Tentou aglutinar ao conxunto da nobreza galega co apoio de San Rosendo. Porén con él aparecen sobre todo os nobres leoneses de Monzón (os Ansúrez), Saldaña e Cea. Casou cunha dama da casa dos Ansúrez, Teresa. Intentou gañarse a confianza dos magnates galegos. Para iso desprazouse ás terras portucalenses con nulo éxito, xa que alí foi envelenado polo conde galaico-portugués Gonzálo Muñoz.
Deixou como herdeiro ao seu fillo de cinco anos Ramiro III, que non sería recoñecido en Galicia.
