Xosé Filgueira Valverde
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Nado a 28 de outubro de 1906 en Pontevedra e finado 90 anos despois, o 13 de setembro de 1996 na mesma Boa Vila. Trátase dunha figura conflitiva e ao tempo fundamental para o século XX galego. Persoa de funda cultura humanista e de obra extensa e divulgativa nunha época na que as institucións que hoxe cumpren esa función non a cumprían ou non existían.
Licenciado en Dereito e Filosofía e Letras. Foi catedrático de literatura no Institudo de Ensino Medio de Pontevedra. Desde moi novo estivo involucrado en toda sorte de proxectos culturais. En 1923 funda, xunto con Luis Tobío e Fermín Bouza Brey, o Seminario de Estudos Galegos onde dirixíu a sección de Historia da Literatura. Anos despois dirixiría o Instituto Padre Sarmiento. Creador do Museo de Pontevedra en 1927 co que colabora até a fin dos seus días. Participou sempre do galeguismo, sendo membro desde os comezos do Partido Galeguista. En maio de 1935 encabeza un grupo de militantes do Partido Galeguista de Pontevedra que abandonan o partido como protesta pola política de pactos coa esquerda e organizaron a Dereita Galeguista e cando se produciu o golpe militar contra a República apoiou os insurxentes con proclamas na radio, posterior ocuparía cargos públicos no franquismo como alcalde de Pontevedra -periodo no que permitiu a instalación da empresa de Celulosa na ría-, procurador en Cortes e na democracia como conselleiro de cultura en 1982 e 1983, presidíu tamén o Consello da Cultura Galega. Foi membro da RAG. Foi director do Instituto Sánchez Cantón da cidade de Pontevedra até a súa xubilación no ano 1976.
Foi amplamente recoñecido con premios coma Fillo predilecto de Pontevedra, Medalla de ouro da provincia de Pontevedra, doutor honoris causa por diferentes inuversidades.
Ten unha obra extensísima. Tanto científica coma literaria, fundamentalmente divulgativa, a primeira obra narrativa foi a recolleita de narracións breves Os nenos en 1925.
