Ólafur digri
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ólafur II Haraldsson (Ólafur helgi, Ólafur digri) var konungur Noregs 1015-1028. Ólafur kynntist kristnum sið í víkingaferðum og lét skírast í Rúðuborg í Frakklandi. Hann sneri aftur til Noregs og sameinaði landið með hernaði og samningum og lét krýna sig til konungs yfir öllu Noregi. Norskir ættarhöfðingjar gerðu uppreisn gegn honum og Knúti danakonungi sem þá ríkti einnig í Englandi. Ólafur flúði til Rússlands og leitaði hælis hjá Jaroslav konungi sem kvæntur var systur hans. Ólafur reyndi að ná aftur völdum en féll 29. júlí 1030 í Stiklastaðarbardaga. Ólafur helgi var jarðsettur í Þrándheimi. Ólafur er á myndum sýndur í herklæðum með ríkisepli, veldissprota og bikar - bryntröll og stríðsöxi sem voru þau vopn sem urðu honum að bana. Undir fótum hans liggur oft dreki með mannshöfuð og kórónu sem tákn um hina sigruðu heiðni.
