Häpi Änd
Us de Wikipedia
Happy End oddo Häppi_Änd eß dänglėsh, allso enne Ußdrogk, dä sesh aanhüert wi wänn hä änglesh wöör, ess_et ävver nit. (Di nuur änglesh schwaade, forshtonn_et nit. En reshtijje Övversäzzung wöör fellëijsh: „ending in happyness“ odder esu)
Mer säät, et jööf e Häpi_Ändt, wänn enn_ennem Booch, em Filləm, oddor_enn_ennem Tijatershtögk am Äng Alle jlöklish_un_zefredde, un sijj_am Freue sinn.
Opjekumme eß dat en de 1950-er Joohre un 1960-er Joohre en Europa un für allem en Döütschland nohm Kreesh, ävver och em Ammiland_en Hollywood. Di Deutsche wullte en dä Zigk noh_m Kreesh jät hann wat inne et Häz un der Moot widdo jät opprishte däät fö_di Woch oddo dä Moohnd beß mer_et nääkßte mool enn_et Kinno köhm, di Ammis hann jemmerrək, dat de Lück fill leever norr_enß en et Kinno jingke, wann se wi de Filləm_Hällde med ennem Jriimelle odder_em Laache do eruß jekumme woohre, un domet leeß sish met Happy End-Filləme mieh Jälld maache. Dröm woodte un wääde öff de Bööshe ömjemoodelt för en Thijaateroppföerungk odder enne Filləm, un so wääde uß aale Tragöödije op ëijmool Jesheeshte met Happy_End, wi ätwa bëijm „Romeo un Julia“ fum Hermann Hertling.
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt baldenz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!
