Kontrarreforma
Wikipedia(e)tik
Kontrarreforma XVI. mendearen erdialdean Eliza Katolikoak garatutako barne erreforma mugimendua izan zen, Erreforma Protestanteri aurre egiteko nahian. Doktrina, barne-egitura, orde erlijiosoak eta mugimendu espiritualak izan ziren burututako aldakuntzen jomuga.
Kontrarreforma hitza eremu ez-katolikoetan jaio zen, Eliza Katolikoaren barneko aldaketa horiek protestantismoen sorrerak eragin zituela eta horien helburu nagusia hedapen prodestantea geldiaraztea zela azpimarratzeko.
Kontrarreformako egintzarik garrantzitsuena Trentoko kontzilioa izan zen, 1545ean hasia. 1562an amaitu zen, bere bultzatzaile nagusia izan zen Karlos V.a enperadorea hil ondoren. Kontzilio honetan ez zuten parte hartu ordurako Eliza Katoliko Erromatarretik aldenduta zeuden erreformatzaileek ezta beraien jarraitzaileek ere. Horrela, Erromak bere gustora moldatu ahal izan zituen hartutako erabakiak.
Besteak beste hauek izan ziren Trentoko kontzilioaren erabaki garrantzitsuenak:
1- Doktrina iturriei dagokienez, Trentoko kontzilioak erabaki zuen Bibliaz gain ezinbestekoak zirela Tradizio Apostolikoa eta Elizaren Irakaspen ofiziala.
2- Salbamena ez dator fede hutsetik, fede horrek sortzen dituen ekintza onetatik baizik.
3- Eukaristia salbamenerako sakrifizio ezinbestekoa da. Bertan ogia eta ardoa Kristoren gorputz eta odol bihurtzen dira guztiz.
4- Erlikiak eta irudi erlijiosoak baliozkoak dira beneraziorako, jende arrunta federa hurbilarazten baitute.
5- Santuen, eta bereziki Andre Mariaren gorespena azpimarratu ziren eta Garbitokiaren izaera erreala definitu zen.
6- Elizkizunak latinez eta aldarera begira egin beharra azpimarratu zen, protestanteen ohituren aurka (herri hizkuntzan eta eliztarrei begira).
Kontraerreforman ordena erlijiosoek garrantzia handia izan zuten. Guztien artean Loiolako Inaziok sortutako Jesusen Konpainia izan zen Trentoko erabakiak aurrera eramateko lan gehien egin zuena.
[aldatu] Kanpo loturak
- Erreforma eta Kontrarreforma hiru.com gunean
- Kontrarreforma puntubi gunean
