Árni Magnússon
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Árni Magnússon (1663- ársbyrjun 1730) var handritasafnari og fræðimaður. Hann fæddist á Kvennabrekku í Dölum. Hann var sonur Magnúsar Jónssonar prests (síðar lögsagnari) og Guðrúnar Ketilsdóttur. Hann tók próf í guðfræði í Kaupmannahafnarháskóla. Hann varð aðstoðarmaður Tómasar Bartholin og síðar ritari við hið konunglega skjalasafn í Kaupmannahöfn 1697. Fjórum árum síðar varð hann prófessor við Kaupmannahafnarháskóla.
Á árunum 1702 til 1712 var hann á Íslandi og tók saman hina frægu jarðabók ásamt Páli Vídalín.
Árni safnaði markvisst handritum á Íslandi og annars staðar og flutti í handritasafn sitt í Kaupmannahöfn þar sem þau voru rannsökuð, skrifuð upp og sum hver búin til prentunar. Hann fékk meðal annars handritasafn Þormóðs Torfasonar eftir lát hans 1719.
20. október 1728 varð mikill bruni í Kaupmannahöfn. Þrátt fyrir mikið björgunarstarf brann þar hluti af bókasafni Árna, auk bókasafns háskólans. Talið er að í brunanum hafi glatast mörg íslensk handrit.
Við Árna eru kenndar stofnanirnar Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi og Det Arnemagneanske Institut eða Den Arnamagnæanske Kommission í Danmörku.
[breyta] Frægar tilvitnanir
„Svo gengur það til í heiminum, að sumir hjálpa erroribus á gang, og aðrir leitast síðan við að útryðja aftur þeim sömu erroribus. Hafa svo hvorirtveggju nokkuð að iðja.“
