Fálmari

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Fálmari (í ft. fálmarar) eru tveir þreifiangar sem eru fremst á höfði margra skordýra. Fálmarar nema snertingu, hreyfingu lofts, hita, titring (þ.e. hljóð) og þó aðallega lykt og bragð.

Fálmari á sér önnur nöfn á íslensku, en þau eru: fálmangi, fálmstöng, fálmur, þreifari, þreifiangi, þreifihorn og þukla.

Benedikt Gröndal nefndi þá fjaðurskúfa í „Dýrafræði“ sinni: karlflugan hefir tvo fjaðurskúfa á höfðinu, en kvennflugan hefir brodd aptur úr sér, og hún ein getur stúngið.