Lýðfræði Íslands

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Íslendingar eru í megindráttum Norðurlandaþjóð hvað varðar menningu og tungumál. Samkvæmt elstu ritheimildum byggðist landið upphaflega af norrænum mönnum, einkum frá Noregi og frá nýlendum víkinga á Bretlandseyjum en með þeim í för voru meðal annars kristnir Írar og Bretar. Íslendingar hafa í gegnum tíðina átt mest samskipti við helstu fiskveiðiþjóðir á Norður-Atlantshafi.

Íbúafjöldi landsins sveiflaðist á milli um 30.000 og 80.000 við hefðbundinn efnahag í bændasamfélagi fyrri alda. Frá miðri 19. öld fjölgaði Íslendingum hins vegar ört, bæði vegna framfara í læknavísindum og breyttra atvinnuhátta. Nú eru íbúar landsins rétt rúmlega 300.000 auk nokkurra þúsunda af íslenskum uppruna sem ekki eru búsett á Íslandi.

[breyta] Kenningar um uppruna Íslendinga

Til er kenning um að Íslendingar séu að uppruna sérstakur germanskur þjóðflokkur, ólíkur öðrum þjóðflokkum á Norðurlöndum („Herúlakenningin“). Á síðari tímum hafa ýmsar kenningar um uppruna þjóðarinnar verið settar fram með erfðafræðilegum rökum. Þá er talað um að flestar konur sem hingað komu hafi verið upprunnar á Bretlandseyjum en karlarnir aftur norrænir.

[breyta] Trú

flestir íbúar Íslands eru í hinni evangelísk-lúthersku þjóðkirkju.

• 82,1% Íslendiga eru meðlimir þjóðkirkjunnar
• 3,8% eru meðlimir Fríkirkjunnar í Reykjavík eða Hafnarfirði
• 2,6% eru utan trúfélaga
• 2,4% eru meðlimir Kaþólsku kirkjunnar
• 9,1% eru meðlimir annarra trúfélaga