Suðumark

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Suðumark efnis er það hitastig þar sem að meginhluti efnisins breytist úr vökvaformi yfir í gas.

Vökvi getur breyst í gas við hitastig sem að eru lægri en suðumark við uppgufun. Uppgufun er þó aðeins yfirborðsferli, þar sem að eingöngu sameindir staðsettar nálægt yfirborði gas/vökva ná að gufa upp. Suða er á hinn bóginn heildarferli þannig að sameindir hvar sem er í vökvanum geta gufað um, og myndað gufubólur.

Suðumark samsvarar því hitastigi þar sem að gufuþrýstingur efnis samsvarar umhverfisþrýstingi. Þess vegna er suðumark háð þrýstingi. Yfirleitt eru suðumörk gefin út miðað við staðalþrýsting (101325 Pa eða 1 loftþyngd). Við efri hæðarmörk, þar sem að loftþrýstingur er lægri, er suðumark einnig lægra. Suðumark eykst við aukinn þrýsting, þar til að markpunkti er náð og eiginleikar gas og vökva verða þeir einu og sömu. Suðumark getur ekki aukist fram fyrir markpunktinn. Á sama hátt minnkar suðumark við minnkandi þrýsting þar til að þrípunkti er náð. Suðumark fer ekki niðurfyrir þrípunktinn.

Ferlið við að breytast frá vökva yfir í gas þarfnast varma sem kallaður er hamskiptavarmi (eða dulvarmi). Þegar varma er bætt við vökva við suðumark, fer allur sá varmi í hamskiptin, þar af leiðandi stendur hitastigið við það sama þrátt fyrir að varma hafi verið bætt við. Orðið dulvarmi er stundum notað til að útskýra þennan "hverfandi" varma sem að bætt er við án þess að hitastig breytist. Vegna þess að varm er bætt við án breytinga í hitastigi, er varmarýmd vökvans því sem næst óendanleg við suðumark.

Suðumark vatns er 100 °C við staðalþrýsting. Á toppi Everestfjalls er þrýstingurinn í kringum 260 millibör þannig að suðumark vatns þar er um 69°C.