Kedaulatan
Dari Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas.
Kedaulatan ialah hak eksklusif untuk menguasai sepenuhnya sesebuah kawasan pentadbiran, rakyat, atau diri sendiri. Seseorang yang berdaulat (contoh: raja) ialah pihak penggubalan undang-undang yang agung, dan tidak menurut perintah sesiapa yang lain. Jean-Jacques Rousseau, dalam Buku III, Bab III wacana tahun 1763 beliau yang bertajuk Mengenai Kontrak Sosial, membincangkan bahawa "pertumbuhan Negeri yang memberi pemegang amanah pihak berkuasa awam lebih banyak nafsu dan cara untuk menyalah guna kuasa mereka, lebih banyak Kerajaan perlu memegang kuasa untuk mengawal rakyat, lebih banyak kuasa yang perlu dimiliki Raja untuk mengawal Kerajaan," dengan pemahaman bahawa Raja ini ialah "satu kewujudan bersama" (Buku II, Bab I) hasil "kehendak umum" rakyat, dan bahawa "apa yang diarahkan seseorang itu sendiri, tanpa mengira siapa dia, itu bukan undang-undang" (Buku II, Bab VI) - dan lebihan pula berdasarkan anggapan bahawa rakyat menggunakan cara yang tidak berat sebelah untuk memastikan kehendak awam. Maka bak pepatah undang-undang, "tiada undang-undang tanpa raja."
