Ólafur Ragnar Grímsson

Van Wikipedia

Ólafur Ragnar Grímsson (14 mei 1943, Ísafjörður, IJsland) is de vijfde en huidige President van IJsland. Hij werd voor het eerst tot president verkozen in 1996. Vervolgens werd hij in 2000 herkozen bij gebrek aan oppositie, en hij is sinds 2004 bezig aan zijn derde termijn. Hij is de opvolger van Vigdís Finnbogadóttir.

[bewerk] Persoonlijke achtergrond

Van 1962 tot 1970 studeerde Ólafur economie en politicologie aan de Universiteit van Manchester. Hij was professor politicologie aan de Universiteit van IJsland, en was achtereenvolgens minister van Financiën (1988–1991) en voorzitter van de IJslandse Volksalliantie (1987–1995).

In 1974 trouwde hij met Guðrún Katrín Þorbergsdóttir. Het jaar daarna werden zij de ouders van een tweeling (twee meisjes). Zijn vrouw was erg populair in IJsland en met haar charisma wist ze een grote positieve bijdrage te leveren aan de verkiezingscampagne van haar man. In 1998 overleed ze aan leukemie: een schok voor haar familie en de natie. Op 14 mei 2003 hertrouwde Ólafur met Dorrit Moussaieff, met wie hij sinds mei 2000 een relatie had.

[bewerk] Presidentschap

Ólafur is de eerste president van IJsland die gebruik heeft gemaakt van het recht om een wet van het IJslandse parlement (Alþing) te weigeren te ondertekenen. Deze mogelijkheid is opgenomen in het 26e artikel van de IJslandse grondwet. Dit deed hij op 2 juni 2004 aangaande een wet over de massamedia. Zijn beslissing was omstreden bij politici en rechtsgeleerden. Sommige critici hebben beweerd dat de weigering van de ondertekening van de wet als een "aanval" op het parlement en parlementaire soevereiniteit kan worden uitgelegd. Sommige critici betwijfelen bovendien of artikel 26 wel rechtsgeldig is. Normaal gesproken wordt ingevallen waarbij de president gebruikmaakt van artikel 26 een nationaal referendum gehouden, zodat het volk zich kan uitspreken van de kwestie. In dit geval bleef het referendum over de omstreden mediawet uit, omdat de regering op het wetsvoorstel terugkwam voordat er een referendum had kunnen worden gehouden.

Bij de presidentsverkiezingen van 2004 werd Ólafur herkozen met 67,5 procent van de stemmen. Deze duidelijke zege werd echter overschaduwd door het recordaantal blanco stemmen (21,2 procent). Dit wordt door sommige analisten geïnterpreteerd als een gebrek aan vertrouwen in de president, gegeven zijn beslissing om de mediawet niet te ondertekenen.