Alet Schouten
Van Wikipedia
Alet Schouten (1 september 1917 - 23 januari 1995) was een Nederlands schrijfster van kinderboeken.
Schouten volgde een tekenopleiding aan de Kunstnijverheidsschool in Amsterdam. Ze ontdekte dat ze haar tekeningen makkelijker gepubliceerd kreeg als er een verhaal bij zat. Na haar debuut in Taptoe won ze met hetzelfde verhaal, Het teken van Wichart, een prijsvraag voor auteurs die nog niet in boekvorm hadden gepubliceerd.
Schouten had een grote belangstelling voor geschiedenis, archeologie, mythen en sagen. Een groot aantal van haar verhalen speelt zich dan ook af in het verleden. Ze had een voorkeur voor verhalen in Europa tot het jaar 1000 (boeken als: De zeeridder en Het vege kolkje), maar ook de 17de en de 19de eeuw. Haar gevoeligheid voor tekens uit de natuur blijkt uit de boeken die in de toekomst spelen (zoals Het Varenwoud). Sterk autobografisch zijn de verhalen over Indonesië waar ze een groot deel van haar jeugd doorbracht (zoals Zoete meisjes en een tijger). Kattenverhalen (zoals Het huis van Roos en Lap) nemen in haar oeuvre een speciale plaats in.
[bewerk] Bibliografie
- 1969 - Het teken van Wichart
- 1970 - De mare van de witte toren
- 1970 - De zeeridder
- 1972 - In de greep van de citroenzucht
- 1974 - Iolo komt niet spelen (Gouden Griffel)
- 1975 - De tinnen huzaar
- 1976 - Het vege kolkje
- 1977 - Kantjil, dwerghert bij het Tobameer
- 1978 - Het huis van Roos en Lap (Zilveren Griffel)
- 1978 - Het Varenwoud
- 1979 - De hertesprong
- 1982 - De vrouw met de hondekar
- 1983 - Gina
- 1984 - Tonkie in de wildernis
- 1986 - Rokus en het tiende leven
- 1986 - Zoete meisjes en een tijger
- 1987 - De kikkerbruid
- 1989 - Ton teerkoper
