Altena (Delft)
Van Wikipedia
Altena was in de Middeleeuwen een omgrachte woning in het noorden van Delft. Dergelijke woningen waren een alternatief voor edelen op het platteland, die niet binnen de bescherming van een ommuurde stad woonden.
[bewerk] Geschiedenis
In 1435 liet Gerrit Gerritszoon van Egmond een rechthoekig stenen huis bouwen van 7 bij 14 meter. Het huis had muren van bijna 60 centimeter dik en een aangebouwde toren. De gracht was 12 meter breed. Het huis Altena was hiermee een zogenaamde ‘begraven hofstede’, die nog meer status gaf aan een heer. Naast het versterkte huis stond de Altenahoeve, een boerderij voor het beheer van het land
Zijn dochter Gerritje, getrouwd met Hendrik van Zuilen van Nijeveld, erfde het kasteel. Hun zoon Gerrit was bezitter van Altena van 1457 tot 1493. Hij was een voornaam man, in dienst van de Bourgondische hertog Karel de Stoute en later burgemeester van Delft. Zijn zoon Anthonis verkocht in 1501 Altena aan Jacob van Almonde, een adellijke jurist. Tot 1600 bleef Altena in de familie Van Almonde.
In het begin van de Tachtigjarige Oorlog werd het platteland van Holland onveilig gemaakt door Spaanse troepen. Uit vrees dat de vijand zich erin zou verschansen om van daaruit de stad te belegeren besloot het Delftse stadsbestuur in 1573 alle kloosters en kastelen rond de stad te slopen.
In 1600 erfde Maria van Almonde het complex Altena en bouwde het opnieuw op.
Vanaf 1680 werd Altena verhuurd als herberg. Zestig jaar lang kon men er terecht om te eten en te drinken. In 1765 verkocht de toenmalige eigenaresse Altena aan Cornelis Ammerlaan, een pachter naast boerderij de Altenahoeve. Hij was boer en geen herbergier en had kennelijk ook geen behoefte aan een statig kasteel. Hij liet het huis Altena slopen.
| Bronnen en referenties: |
