Ambtsgebed
Van Wikipedia
Het ambtsgebed is een gezamenlijk gebed dat bij aanvang of sluiting van een vergadering van de Provinciale Staten of de gemeenteraad door de deelnemers aan de vergadering wordt gehouden.
Het ambtsgebed is in een aantal gemeenten in Nederland met een grote christelijke meerderheid een eeuwenoude traditie. In het aanvangsgebed wordt doorgaans God om kracht en wijsheid gevraagd; dit kan zowel voor het eigen raadswerk als voor de Koningin en de regering. In het sluitingsgebed wordt meestal God gedankt voor de vergadering en de hoop uitgesproken dat een volgende keer weer met iedereen in alle vrijheid kan worden vergaderd. Het gebed kan worden voorgegaan door de voorzitter van de vergadering, de burgemeester of Commissaris van de Koningin, of door een van de raadsleden of Statenleden.
Naar aanleiding van regelmatig oplaaiende discussies over de wenselijkheid van het ambtsgebed en de eventuele strijdigheid met de scheiding van kerk en staat stuurde toenmalig minister Remkes van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in september 2006 op verzoek van de Tweede Kamer een brief naar alle gemeenten en provincies met daarin de opvatting van de regering over het ambtsgebed. Naar het oordeel van de minister is het ambtsgebed niet in strijd met de scheiding tussen kerk en staat en mag het ook in het Reglement van Orde worden opgenomen, zolang de deelnemers aan de vergadering niet verplicht worden aan het gebed deel te nemen en ook de voorzitter niet verplicht wordt in het gebed voor te gaan. Mocht dit wel het geval zijn, dan zal deze bepaling uit het Reglement van Orde bij de Kroon voor spontane vernietiging voorgedragen worden.
Inmiddels is het ambtsgebed in veel gemeenten gesneuveld als gevolg van de veranderde tijdsgeest, waarin een algemeen gebed door veel volksvertegenwoordigers niet meer wenselijk wordt gevonden. Soms wordt in plaats daarvan een moment stilte in acht genomen, zodat raads- of Statenleden die dat wensen voor zichzelf kunnen bidden. In een groot aantal gemeenten wordt echter nog steeds overtuigd vastgehouden aan deze traditie. Het gaat hierbij zowel om gemeenten met een protestantse achtergrond als om gemeenten met een sterk katholiek karakter, bijvoorbeeld in oostelijk Twente.
