Andreas Victor Michiels
Van Wikipedia
Andreas Victor Michiels (Maastricht, 30 mei 1797 – Kasoemba, Nederlands-Indië (thans Indonesië), 25 mei 1849) was een Nederlands officier en bestuursambtenaar in Nederlands-Indië.
Michiels ging op zeventienjarige leeftijd in militaire dienst, vocht mee in de Slag bij Waterloo, en vertrok in 1817 naar Java, waar hij in de Java-oorlog tegen Diponegoro streed. In 1837 werd hij tot kolonel bevorderd, en een jaar later (1838) werd Michiels benoemd tot civiel en militair gouverneur van de residentie Sumatra's Westkust. Hier was destijds een strijd gaande tussen fanatieke moslims, de "Padri's", en meer traditioneel gezinde elementen (de Minangkabau-bevolking was weliswaar moslim, maar op hun eigen manier).
Michiels ondersteunde de traditionele leiders en wist met hun steun het Nederlandse gezag te vestigen over de Padangse Bovenlanden. Hij leidde de verovering van Baros, Tapoes en Singkel, sloeg een opstand te Batipoeh neer, en wendde een aanval op het gouvernement Oostkust af.
Als gouverneur van Sumatra's Westkust deelde Michiels in 1843 een ernstige berisping uit aan Eduard Douwes Dekker, de assistent-controleur van het district Natal, wegens een kastekort. Michiels griefde Douwes Dekker diep door hem "eerloos" te noemen. Hij schorste Douwes Dekker en liet deze een jaar zonder inkomen in Padang bivakkeren. Michiels werd door Douwes Dekker later in diens Max Havelaar opgevoerd als "generaal Van Damme".
Op 19 februari 1849 werd Michiels benoemd tot voorlopig commandant van het KNIL en aanvoerder van de derde expeditie tegen de vorstendommetjes op Bali. Hij werd als gouverneur opgevolgd door Jan van Swieten. Na overwinningen in een aantal schermutselingen, sneuvelde Michiels bij een nachtelijke aanval op het Nederlandse bivak te Kasoemba.
