Angiosperm Phylogeny Group

Van Wikipedia

zie ook:APG-systeem en APG II-systeem

De Angiosperm Phylogeny Group is een internationale groep van plantkundigen die de systematiek van de bedektzadigen bestudeert, aan de hand van DNA (met nadruk op chloroplast DNA), met gevolgen voor de taxonomie.

De bedektzadigen (wetenschappelijke naam Angiospermae, of in het systeem van Cronquist: Magnoliophyta) oftewel 'bloemplanten' of 'bloeiende planten' (wetenschappelijke naam Anthophyta), is een van de groepen van organismen waarvan de classificatie de grootste invloed heeft ondervonden van DNA-gegevens (geanalyseerd met behulp van cladistische methodes). Tot in de jaren negentig had de classificatie van Arthur Cronquist uit 1981, het Cronquistsysteem, grote autoriteit.

Op zich is er geen reden om aan te nemen dat DNA meer informatie bevat dan andere kenmerken, maar het blijkt dat chloroplast DNA (het DNA van bladgroenkorrels) juist wel heel bruikbare informatie levert om classificatie een afspiegeling te laten zijn van afstamming. Sinds 1990 is er veel materiaal beschikbaar gekomen dat de kijk op de relaties tussen groepen planten sterk heeft beïnvloed (zie ook het tekstboek van W.S. Judd en anderen).

De Angiosperm Phylogeny Group heeft onderzoekers van belangrijke instituten wereldwijd bijeen gebracht die door gezamenlijke publicaties een stabiel referentiepunt moeten bieden. Tegelijkertijd maken de publicaties duidelijk waar de kennis nog te beperkt is om een degelijke classificatie mogelijk te maken.

De eerste APG-classificatie werd in 1998 gepubliceerd, in 2003 gevolgd door een gereviseerde versie: APG II. Daarin werden vele taxa, waarvan de classificatie tot dan toe niet vastgesteld was, een plaats toegewezen. Daarbij valt op dat APG sterk geneigd is tot grote gehelen, door het samenvoegen van families.

Voorlopig zal geen enkele taxonomische indeling definitief zijn. De huidige indeling is gebaseerd op twee chloroplast-genen en één gen voor ribosomen, zodat een objectieve standaard bereikt is (wel naar de stand in 2003). Daarmee wordt de APG II indeling steeds meer gezien als de meest autoritatieve van de huidige tijd. De 23e editie van de Heukels is (indirect) gebaseerd op APG II: de Heukels is gebaseerd op de 3e editie van The Plant-book die een iets gemoderniseerde versie van APG II gebruikt.

De exacte samenstelling van APG wisselt iets of wat. De auteurs van het eerste APG artikel (1998) zijn: Arne A. Anderberg, Anders Backlund, Birgitta Bremer, Kåre Bremer, Barbara G.Biggs, Mark W. Chase, Peter K. Endress, Michael F. Fay, Peter Goldblatt, Mats H.G. Gustafsson, Sara B. Hoot, Walter S. Judd, Mari Källersjö, Elizabeth A. Kellogg, Kathleen A. Kron, Donald H. Les, Cynthia M. Morton, Daniel L. Nickrent, Richard G. Olmstead, Robert A. Price, Christopher J. Quinn, James E. Rodman, Paula J. Rudall, Peter F. Stevens, Vincent Savolainen, Douglas E. Soltis, Pamela E. Soltis, Kenneth J. Sytsma et Mats Thulin

De auteurs van het tweede artikel, APG II (2003), zijn: Arne A. Anderberg, Birgitta Bremer, Kåre Bremer, Mark W. Chase, Michael F. Fay, Peter Goldblatt, Walter S. Judd, Mari Källersjö, Jesper Kårehed, Kathleen A. Kron, Johannes Lundberg, Daniel L. Nickrent, Richard G. Olmstead, Bengt Oxelman, J. Chris Pires, James L. Reveal, James E. Rodman, Paula J. Rudall, Douglas E. Soltis, Pamela S. Soltis, Peter F. Stevens, Vincent Savolainen, Kenneth J. Sytsma, Michelle van der Bank, Kenneth Wurdack, Jenny Q.-Y. Xiang et Sue Zmarzty.

N.B. Merk op dat de zogenaamde AP-Website onder de verantwoordelijkheid staat van één persoon, Prof. dr. Peter F. Stevens. De inhoud van deze AP Website is een modernere bewerking van APG II.

Er is ook een verschil in exact welk DNA precies beschouwd wordt, en APG II (2003) gebruikt in voorkomende gevallen meer genen dan APG (1998).